Stabiliteit

Gisterenochtend heb ik op mijn werk een functioneringsgesprek gehad. Als een van mijn sterkste eigenschappen kwam de stabiliteit naar voren: "Je bent een stabiele factor!"
Welnu, die stabiliteit is bij schaatsen ook heel belangrijk. Zeker in de bocht, als je met je hele gewicht naar binnen hangt en dan op de buitenkant van je linkerijzer glijdt. Als je de kromming van de ijzers en de dikte ervan in ogenschouw neemt, heb je je hele gewicht op een paar vierkante centimeter "staan". En dat is een behoorlijk soortelijk gewicht!
Het is dus van het allergrootste belang, dat je dan stabiel op je schaatsen staat. Je moet de ijzers goed plaatsen en het gewicht goed over laten komen.

Dit seizoen lukt het heel goed. Ik heb nog nooit zo lang in de bocht op mijn linkerbeen door kunnen glijden. Het drukpunt is goed, en ik hou constant op het glijbeen. Zoals ik bij Wilf O'Reilly geleerd heb: het heeft geen enkele zin om je been onderdoor te strekken, als je er geen druk op hebt. Dit is alleen maar tijdverlies.
Gisterenavond was het in de Leidse IJshal minder druk dan de week van de Herfstvakantie, dus had je meer ruimte om je slag af te maken, vooral in de bocht. Wat is schaatsen toch leuk, als je ruim een uur over het ijs kunt blijven dansen. Eerst reed Martien Wijnands een tijd op kop van het peloton, daarna Aad van Tol, waarna ik een half uur lang op techniek een behoorlijke snelheid kon ontwikkelen als "windbreker".
Pas aan het eind van de avond was de stabiliteit in de bocht wat minder. Ik moet mijn schaatsen nog even controleren, of er soms een bot stukje aan de buitenkant van het ijzer zit, of dat het gewoon komt, omdat ik door vermoeidheid technisch wat minder ging schaatsen, en dat daardoor de stabiliteit afnam.