Ze werden dit jaar alledrie 60, dus met dit gegeven konden wij aan de slag. En dan vooral tekstdichter Bas Warnink, die op liedjes uit de zestiger jaren toepasselijke teksten maakte.
Dankzij dit idee konden Bas, Nel, Willem, Lotte, Ada en ik genieten van een van de leukste onderdelen van een feest: de voorpret!
Het begon al met twee avonden oefenen. De eerste keer was bij ons thuis, waar Ana de gasten verraste met een Spaanse maaltijd, de tweede keer zorgde Bas voor Mexicaanse bonensoep. De nummers werden een paar keer doorgespeeld, we pasten de teksten een klein beetje aan en zeker niet het minst belangrijde: we bedachten de aankleding van het geheel.
Met dit plan begaven we ons naar de feestzaal in het centrum van Haarlem, waar we om een uur of 8 binnendruppelden. Op slinkse wijze moesten we onze kleding en muziekinstrumenten voor de jubilarissen verborgen houden, maar toen zij bij de ingang de andere 100 gasten gingen verwelkomen, zagen we onze kans schoon.
We kwamen een hoop bekenden tegen, zoals Peter Zwart, die ik bij het hardlopen nog wel eens tegen kom en Ria, de eigenaresse van de legendarische hond Sammy!
Om een uur of 9 werd het eerste stukje van de avond verzorgd. "Ons voorprogramma", zei ik gekscherend tegen Bas, toen "Pur sang" een vierstemmig lied ten gehore bracht. Maar eerlijk is eerlijk, muzikaal was dit van een hoger gehalte, dan wat wij op de planken zouden brengen.
Ook familie De Beer en het uit opvallend veel jonge vrouwen bestaande team van de school van Tim brachten liederen ten gehore ter meerdere eer en glorie van onze kleurrijke vriend.
Toen om kwart over 10 een quiz gehouden werd voor onze zestigers, trokken wij ons bescheiden terug om ons te gaan verkleden als hippies. Helaas kwam dit plan plan pas op, nadat ik begin maart mijn Elfstedenkapsel had laten kortwieken, want anders had ik nu schouderlang haar gehad....
Een kwartier later kwamen we op. Bas en ik staken wierookstokjes aan en met deze volzin opende ik het optreden van de oude hippies: "De geur van de jaren '60 kenmerkte zich door wierook en wietrook!"
Met een slag op de grote trom zetten we in.
Luister, luister, allemaal
naar wat wij hier zingen heel brutaal.
Luister,luister, allemaal
wij doen hier een liedje en staan best wel voor paal.
Wij zingen hier voor Tim, Rob en Margriet
uit de zestiger jaren een potpourri-lied.
Te gek verkleed zoals je wel ziet
dan herken je ons hopelijk niet.
Tim, Rob en Margriet
Ja, wie kent ze niet.
Zij zijn nu zestig, zestig
niemand die het ziet.
Wat waren wij blij met dit feestje in mei
maar een stukkie of liedje dat hoort er wel bij.
Dus leggen wij nu dit vocale ei
hopelijk is het dan heel snel voorbij.
Tim, Rob en Margriet
jeugdig zijn ze niet.
Ze zijn al zestig, zestig
maar dat geeft geen biet
maar dat geeft geen biet
zeg heb jij nog wiet?
nee dat krijg je niet...
Als je maar vaak genoeg jaharig bent
dan ben je plots zomaar - zestig.
Na 11 maanden en ‘n stuk of 4 weken
heb je weer een jaar - zestig
en voor je het weet dan groeien uit je neus wat lange haren,
zit je voor het raam maar naar de overkant te staren,
wat word je oud.
Je gaat richting het oneindige niets
met een stok of rollator, een elektrische fiets
je bent zestig, o wat een ouderdom
zestig - en je loopt al wat krom
zestig - je vraagt je af waarom
zestig, zestig, zestig....
Ze hebben dus een fiets op elektra
zelf trappen is toch wel heel zwaar.
Altijd ongelegen
steeds dat windje tegen
ze hebben dus een fiets op elektra.
Ze zijn een jaartje ouder dus dan mag het wel
een fiets op elektra met een echte bel
Laat ze lekker karren
het zijn al oude knarren
ze hebben al een fiets op elektra
Kijk daar gaan ze die oudjes op hun nieuwe fiets
ze gaan een blokkie om.
Ze zitten wel te zweten maar ze trappen niets
is dat nou slim of dom....en waarom?
Ze hebben dus een fiets op elektra
zelf trappen is toch wel heel zwaar.
Altijd ongelegen
steeds dat windje tegen
ze hebben al een fiets op elektra.
Ondanks zijn leeftijd gaat Tim vaak op jacht
naar vrouwelijk schoon waar hij meestal naar smacht.
Ze lijken steeds mooier hoe langer ie wacht
en Tim, hij wacht al wat tijden.
Maar wat hij niet ziet
of nog nooit heeft bedacht
ook steeds ouder worden die meiden.
Maar niet getreurd, onze Tim geeft nooit op
ook al heeft hij geen enkele haar op z’n kop.
Hij blijft ze maar paaien met snoep en met drop
en dat werkt bij sommige meiden.
Maar hoe beter hij paait
en de liefde uitzaait
z’n rug moet er erg onder lijden.
Als je al zestig bent dan gaan de jaren tellen
doe je vaak rustig aan waar anderen versnellen.
Het hoeft niet meer zo hip, pantoffels zijn okee
en ook die ruitjesbloes, die gaat nog jaren mee.
Als je al zestig bent dan heb je nog maar even
al valt er af en toe nog wel wat te beleven.
Een bingoavond of wat kaarten in de soos
met van die liedjes uit de hele oude doos
La la la la la la la la la la la la
Zestig jaar, misschien wat minder haar
een rimpel hier, een vlekje daar.
Maar ach, wat kan het ons ook schelen
we zijn gezellig bij elkaar,
dus vieren wij het feest van Margriet en Tim en Rob
Margriet en Tim en Rob
de hele boel moet op z’n kop!
We doen weer net alsof we twintig zijn
en drinken bier en liters wijn.
We staan uren in een zaal te swingen
als onze vrienden jarig zijn,
zo vieren wij het feest van Margriet en Tim en Rob
Margriet en Tim en Rob
de hele boel moet op z’n kop!
Lay down
Zestig, zestig, zestig jaar
’t is een mooie leeftijd, eerlijk waar.
Zestig, zestig, klinkt nog raar
maar gewis en zeker, ’t is echt waar.
Dus zongen wij dit lange lied
voor Tim en Rob en ook Margriet.
Wij wensen hen heel veel geluk
dan kan die oude dag niet stuk.
Zestig, zestig, zestig jaar
’t is een mooie leeftijd, eerlijk waar (2x)
Alle handen in de lucht,
doe maar mee en sla vooral niet op de vlucht.
Nog wat hoger allemaal
en dan zingt uit volle borst de hele zaal:
Zestig, zestig, zestig jaar
’t is een mooie leeftijd, eerlijk waar (60x)
De zaal stond op zijn kop. De dj had het goed begrepen, want terwijl wij de muziekinstrumenten wegzetten, zette hij "Hair" van Zen op.
Het volgende nummer was het zweverige "Spirit in the sky" van Norman Greenbaum.
De rest van de avond was een groot swingfeest. De oudjes deden het nog best.
Om 10 over 12 verlieten Ada en ik "the sixties", daar we de laatste trein niet wilden missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten