Door het mooie weer afgelopen weekeinde met temperaturen van tegen de 30 graden, had ik geen meter hard gelopen na de marathon. Het leek me niet zo slim om met de droogtraining mee te doen. Je wilt dan niet op halve kracht meedoen, zodat je al gauw meer doet, dan goed is voor de spieren.
Ik ging dus nog een keer fietsen, samen met Hen van den Haak. We vertrokken vanaf "De Bult" naar Leiderdorp om over de Ruigekade naar Woubrugge te fietsen. Via Rijnsaterswoude reden we naar Leimuiden en vandaar over de Ringvaartdijk naar Nieuwe Wetering. We waren niet de enigen op de racefiets. Veel kleinere en soms wat grotere groepjes genoten van het prima trainingsweer op dinsdagavond.
Via Rijpwetering en Oud-Ade reden we naar Leiderdorp en weer terug naar "De Bult", waar we het zweet van ons lijf spoelden.
Met veel kabaal kwam de groep, die de reguliere IJVL-droogtraining had gedaan, de kleedkamer binnen. Nou ja, droogtraining? Wil Verbeij kwam kletsnat aangelopen. Hij was in het water van de moddersloten in Cronesteyn gedoken. Hen en ik vermoedden, dat dit niet geheel vrijwillig was gegaan, maar dat een der trainingsmaten hem daarbij een handje had geholpen, maar dat bleek niet het geval.
Er was een sleuterbos in de sloot gevallen. Daar duidelijk was, waar de sleutel precies was gevallen, had de 2 meter lange Wil aangeboden om de bodem af te zoeken.
Zo zocht hij nauwgezet anderhalve meter bij anderhalve meter van de modderige boerensloot af. Helaas zonder resultaat.
Hen en ik vonden het dus helemaal niet erg, dat er iemand de kleedkamer was binnengestapt, die een uur in de wind stonk. Sterker nog, wij hadden er graag zelf bij geweest!
De Duitse Romantische dichter Georg Philipp Schmidt von Lübeck omschreef het zo mooi: "Da, wo du nicht bist, ist das Glück!"
En zo voelden de wielerploeg zich ook. We hadden een prachtige fietstocht van 42 km gereden, maar toch knaagde er iets. We hadden het hilarische hoogtepunt van het droograiningsseizoen 2012 gemist, met Wil Verbeij in de sleutelrol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten