Ada en ik gingen om half 11 naar bed, maar de slaap wilde niet meteen komen. Om 12 uur werden we wakker van de bel. Snel de kleren aangetrokken en met de eerste woorden "Feliz año nuevo" openden we de deur. De auto werd uitgeladen, de pizza werd opgewarmd, we kletsten even bij en om een uur of 1 zochten we de slaapkamer weer op. Alleen de slaap had dat nog niet in de gaten.
En dan ga je liggen malen over van alles en nog wat. Allereerst over een opmerking van Ada, die voor intern gebruik is, maar die mij voor de zoveelste keer bevestigde, dat mijn vrouw een hart van goud heeft.
Dat is één van de vele redenen, waarom in na al die jaren nog steeds gek op haar ben.
Maar er was nog iets, wat me door het hoofd spookte, ook toen ik om half 6 wakker werd van de krant, die in de brievenbus werd gegooid.
Er was echter een klein probleempje: ik had donderdag 17 januari een studiedag voor OR-leden over zelfroosteren in Utrecht. En daar ik zowel OR-lid als roostermaker ben, kon ik het niet maken, om niet naar deze voor bibliotheekbegrippen vrij dure cursusdag te gaan.
Ik had me er al bij neergelegd, dat ik mogelijk een dag op natuurijs zou moeten missen, toen ik om half 4 een telefoontje kreeg op mijn werk. De cursus "Zelfroosteren" ging niet door. Er waren te weinig deelnemers. Ik ga niet beweren, dat ik er qua timing rouwig om ben. Het dilemma werd voor mij opgelost.
En zoals zo vaak in het leven: vaak maak je je druk voor niets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten