"Wat ging jij tekeer vanavond!"

Gisterenavond was de eerste dinsdagavondtraining in de Leidse IJshal in drie weken. Uiteraard was ik benieuwd, hoe het zou gaan. Na de techniektrainingen afgelopen zaterdag op het ijs van "De Westfries" in Hoorn was ik van plan, om vooral op techniek te gaan schaatsen.
Na in de toegangshal diverse bekenden "Gelukkig Nieuwjaar" gewenst te hebben, gingen de kluunschaatsen weer onder. Het was behoorlijk druk, maar je kon wel lekker doorschaatsen. En dat deed ik dan ook.
Het schaatsen ging vrij makkelijk. Ondanks het behoorlijk hoge tempo, dat Rein op kop van het peloton ontwikkelde, ging ik meteen mee met een groepje, dat het peloton dubbelde. En het ging zo lekker, dat ik er maar meteen een paar rondjes extra aan vast plakte.
Af en toe reed ik een paar rondjes aan de staart van het peloton, om daarna weer gas te geven. Ik reed zodoende flink wat rondjes in een strak tempo op kop van de snelle groep. In iets meer dan een uur tijd maakte ik 150 rondjes vol. De gemiddelde snelheid lag dus op 29 km per uur.
Met de vorm zit het wel goed. Of, zoals Nico het samenvatte: "Wat ging jij tekeer vanavond!"
Het gekke is: zo voelde het helemaal niet aan. Ik had gewoon lekker gereden. Natuurlijk ben ik harder gaan schaatsen, omdat mijn techniek verbeterd is, maar vermoedelijk speelt er nog iets anders.
Doordat Eerste Kerstdag en Nieuwjaar dit keer op dinsdag vielen, kon ik op deze dinsdagavonden niet trainen. De dinsdag daarvoor had ik gebruikt om de spieren los te rijden na de 1000 rondjes van Leiden.

In de Kerstvakantie heb ik alleen maar schaatsles aan kinderen gegeven, niet iets, waar je zwaar vermoeid van raakt. Ik had dus alles precies gedaan, zoals het volgens de trainingsleer zou moeten. Na zware trainingsarbeid, want daar mag je de 1000 rondjes van Leiden toch wel onder scharen, had ik een week of 3 "rust" genomen.
Het toeval had me een beetje geholpen om de supercompensatie volledig tot ontplooiing te laten komen. Bij een training wordt een deel van de spieren "beschadigd", en in de rustfase herstelt het lichaam dit en doet er zelfs een schepje bovenop: je spiermassa groeit. Dit wordt de supercompensatie genoemd.
Voor grote toernooien wordt lang doorgetraind, om de laatste weken voor deze belangrijke wedstrijden gas terug te nemen. Door periodisering hoopt men op het juiste moment te kunnen pieken.

Nu komt het mij natuurlijk niet slecht uit, dat mijn vorm goed is, nu we aan de vooravond van een natuurijsperiode lijken te staan.

Het weer hebben we niet in de hand, maar je kunt er als schaatser wel voor zorgen, dat je goed beslagen ten ijs komt.