Integratie

Ik had me, ondanks het lenteweer met dubbele cijfers van vandaag, voorbereid op een les rond het thema "Elfstedentocht". Dit vanwege het simpele feit, dat het vandaag 16 jaar geleden is, dat ik met Jaap de Gorter voor het eerst van mijn leven de Elfstedentocht heb uitgereden. 's Avonds was ik zelfs in het Jeugdjournaal te bewonderen.

Het liep echter wat anders. Er was in de Leidse IJshal temidden van de 178 kinderen een hele groep Marokkaanse meiden, waarvan een kleine helft met hoofddoeken rondreed. Deze groep wilde graag bij één trainer, en dat werd ik. Ze reden allemaal op gehuurde schaatsen.
Het werd dus improviseren, daar oefeningen, die de kinderen klakkeloos uitvoeren, zoals de valoefeningen, niet bij iedereen in de smaak vielen. Met meiden in de puberleeftijd ligt dit toch een slagje anders. Ongeveer een derde van de 19 meiden durfde of wilde het vallen niet oefenen.
De les ging verder vrij speels. De basisoefeningen blijven immers voor elke beginnersgroep hetzelfde.
Een hele serie passeerde de revue, waarvan ze de slalom en de slang, het elkaar vasthoudend achter elkaar rijden, favoriet waren. In ieder geval vonden ze het leuk, ook al kostte het me moeite om de aandacht van alle meiden te krijgen.
Maar de integratie begint hier. Wat is er immers Hollandser dan schaatsen?

En wanneer is de integratie voltooid? Als er een Marokkaan de Elfstedentocht weet te winnen.

Mohammed Nasr heeft een lekker lezende roman over geschreven over dit ultieme sluitstuk van de integratie.