Dat je met een noordoosten wind regen hebt, is al redelijk uitzonderlijk, maar vrijwel de hele dag is wel heel bijzonder. Het was dan ook bijzonder nat.
Op de terugweg naar huis was ik al behoorlijk nat geregend, maar een klein uur later mocht ik nogmaals door de regen, daar ik schaatsles mocht geven in de Leidse IJshal.
Om kwart over 4 was de tweede les van de buitenschoolse sport. Mijn groep werd wat groter gemaakt, doordat er wat kinderen naar mij doorschoven. Bij de les lag de nadruk op de balans, het achterop zitten en het diep zitten. Ter leringhe ende vermaeck had ik ook nog wat valoefeningen als intermezzo. Het was compleet herfstweer en in het Engels kun je herfst ook vertalen als fall....
Na de dweilpauze betrad ik het natte ijs voor de training van de IJVL. Net als vorige week had ik alleen de twee Turkse broertjes onder mijn hoede. De oudste van hen begon al aardig te schaatsen, terwijl dit pas de tweede keer was, dat hij op de smalle ijzers stond. Ook het jongere broertje begon het al een klein beetje te leren.
We sloten de training af met standbeeldtikkertje, waarbij de twee beginners gewoon mee deden.
Voor de verandering mocht ik mijn regenpak weer eens aantrekken. Niet dat ik er echt mee zat, want ik begin langzamerhand toch wat positiever naar de komende winter te kijken. En dat heeft alles te maken met het uitblijven van de westcirculatie. De wind heeft opvallend vaak de neiging om de noord- of de oosthoek op de zoeken.
Want vergis u niet. Vandaag hadden we met de noordoostenwind heel veel regen. Over 3 maanden had het met dezelfde luchtdrukverdeling ongetwijfeld een flink pak sneeuw geweest!
Het is nog te vroeg voor een definitieve winterverwachting, maar het vertrouwen, dat we voor het 7e jaar op rij op natuurijs komen, wordt zo zoetjesaan met de dag sterker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten