Het zou ook behoorlijk druk worden. Ondanks de afwezigheid van diverse "Krasse knarren" reden we dan ook met een peloton van 25 man. En verrassend genoeg reden er voor het eerst een moeder en een dochter mee in de grote groep.
Gretha de Vries en Roosmarijn Kinkel draaiden hun rondjes in de piramide mee. Dat deed Bert Raaphorst ook, die net terug was van vakantie en zich verbaasde over de hoge opkomst.
"Hoe krijg je dat voor elkaar?", vroeg hij zich af: "Hoeveel heb je er voor betaald?"
De prijs viel erg mee.
Na de 5 en 10 rondjes kwam de norse Noorse crack Mårtin Långbrøk met het voorstel om het peloton in een snelle en een iets minder snelle groep te splitsen. Dit idee speelde al een jaar in mijn hoofd, dus ik stemde hier mee in, toen wij aan de 15 rondjes begonnen.
Mårtin Långbrøk vertrok met een zevental supersnelle schaatsers, wij vertrokken een seconde of 10 later. Het ging prima, op een klein detail na: de snelle groep haalde aan de binnenkant in. Dit was niet zo handig. Bij het je na 5 ronden op kop rijden af laten zakken deden we namelijk ook aan de binnenkant. Om te voorkomen, dat we op elkaar zouden botsen, moest ik een halve ronde wachten met mijn aflossing.
We spraken na de 20 rondjes af, dat de snelste groep buitenom in zou halen. Dat ging goed met Mårtin Långbrøk in zijn oranje-blauwe skinpak met de opdruk "Squadra pantaloni volanti" op de rug.
"Moet ik je nu in het Noors aanspreken?", vroeg ik.
"In het Italiaans mag ook", antwoordde hij: "Eigenlijk ben ik een Europeaan."
"Een mislukte Europeaan", zei Arthur van Winsen ad rem.
En wie ben ik om mijn tandarts tegen te spreken. Over 4 weken heb ik een afspraak van een uur voor het slijpen voor een kroon. Hij mocht de verdoving eens vergeten....
Met de 25 ronden kwam het systeem van 2 pelotons niet goed van de grond. Het resultaat was, dat het tempo toch hoger kwam te liggen en er een klein peloton van afhakers ontstond. Helaas moest Roosmarijn om 10 uur weg, want ik had juist gepland om moeder en dochter samen op kop van het peloton te zetten. Zodoende hoefde ze zich niet de vraag te stellen, hoe het vandaag met haar moeder was.
Want nauwelijks was de dochter vertrokken, of de moeder werd onderuit gereden door een onverlaat, die alsnog naar de snelle groep wilde, die al iets eerder vertrokken was. Maar ja, dat krijg je met de kreet: "Vrouwen en kinderen eerst...."
We maakten een herstart voor de 20 rondjes en bij de 15 ronden was er een herkansing voor onze enige kopvrouw. Dit was de laatste serie, dat we met 2 groepen reden. De 10 en de 5 ronden reden we met de hele groep.
Volgende week is het Herfstvakantie.
Zoals gebruikelijk de laatste 5 jaar wordt ook in de Herfstvakantie iedere ochtend schaatsles voor kinderen gegeven in de Leidse IJshal. Dan kunnen de "Krasse knarren" dus niet op dinsdag en donderdagochtend hun rondjes rijden. Maar de avond kunnen ze natuurlijk prima op de vrije uren van kwart over 8 tot kwart over 10 terecht aan de Vondellaan. Of ze kunnen natuurlijk schaatsles komen geven aan de kinderen....
En voor degenen, die naar Den Haag of Haarlem afreizen: het schema blijft onveranderd een piramide van 5, 10, 15, 20, 25, 20, 15, 10 en 5 ronden!
Na de Herfstvakantie wil ik het experiment met de twee pelotons een vervolg geven in de hoop, dat de afhakers van de afgelopen jaren weer toetreden tot de rijen der "Krasse knarren".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten