Het was prachtig nazomerweer, dus het was druk met fietsers en wandelaars. We stalden de fiets bij de bushalte aan de voet van "De Klip", hetgeen wel inhield, dat we zonder inlopen meteen een flinke klim voor de kiezen kregen. Maar daar we hier al heel vaak gelopen hebben, leverde dat geen probleem op.
Vlak voor de kruising met het fietspad van Katwijk naar Den Haag sloegen we rechtsaf richting Katwijk. We deden het klaphekje open en betraden het mulle duinzand.
We beklommen 2 vrij kale zandduinen voor we bij het theehuis waren. Over het schelpenpad langs het fietspad vervolgden we de weg in de omgekeerde richting van de Halve marathon van Katwijk.
Dit deden we tot de eerstvolgende duinopgang, die we gedoseerd voluit beklommen. Dat klinkt tegenstrijdig, maar is het niet. Je kunt een duinopgang voluit beklimmen, maar dan zak je bij elke stap weer naar beneden. Het kost dan veel energie, maar je bent niet sneller boven.
Een betere methode is om goed te kijken, waar je al voetstappen ziet staan. Daar stap je dan in. Deze zijn al aangetrapt, dus je zakt nauwelijks naar beneden. Je doseert je snelheid een klein beetje om goed te kunnen kijken, maar je bent toch veel sneller boven.
Boven op de zeereep hadden we een prachtig uitzicht op de blauw gekleurde zee. We daalden redelijk rustig af om langs de branding van de Noordzee naar Wassenaarse slag te lopen.
Het was bijna zomers druk met heel veel wandelaars, die van het zonnige weer genoten. Bij de strandtenten beklommen we over het asfalt de lage duinopgang om na een kilometer een bospaadje te pakken, waardoor we nog 2 duinen meepikten, voordat we terug bij "De Klip" een prachtige loop achter de rug hadden.
We fietsten samen weer terug naar station Voorschoten. Ondanks dat Hans de Zevenheuvelenloop niet gaat lopen, had hij zich volgaarne "opgeofferd" om mij op deze loop voor te bereiden middels deze Zevenduinenloop.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten