Ik ging naar het toiletgebouw en al snel wist ik het antwoord: regen. En niet zo'n klein beetje ook! Het kwam met bakken loodrecht uit de hemel vallen, begeleid door bliksem en donder. De terugkeer naar de tent was een probleem.
Het ging dermate hard, dat ik na de kleine verlossing 20 minuten in mijn t-shirt op de veranda moest wachten voor ik de oversteek kon wagen. In de slaapzak moest ik weer warm worden.
Waar ik 's ochtends bezig was met de kleine verlossing, waren we 's avonds in de stad van Maarten Luther, die meer bezig met de grote verlossing.
Om 7 uur gingen we eruit. Het was droog en er verscheen een waterig zonnetje. Terwijl we ontbeten hingen we de buitentent te drogen over het voetbaldoel.
Om half 9 reden we van camping "Schifferklause" af om naar het centrum van Bernburg te klimmen. De was van gisterenavond hing te drogen op de achterbagage.
We vonden vrij snel de R1 naar Baalberge om over onverharde wegen naar Preusslitz te gaan. Door licht glooiende boerenland trapten we naar Frenz. De weg was afgesloten wegens werkzaamheden, maar als fietsers konden we erlangs.
De aanleg van een Autobahn verhinderde ons een verkorting naar Köthen. In dit zoveelste leuke plaatsje hadden we na 32 kilometer onze eerste stop. Bij een bakkerij namen we de gebruikelijke dranken met Himbeerkuchen.
Bij het uitrijden van Köthen kwamen we tussen een groep van ongeveer 20 fietsers met allemaal dezelfde oranje Ortliebtassen met Elberadweg erop.Daar wilden we niet tussen zitten. Op een vrij smal pad haalde Ada hen 1 voor 1 in. Ik volgde haar voorbeeld. Ik ben zo'n volgzaam type....
Door het boerenland reden we van Osternienburg naar Reppichau om in Aken uit te komen.
Hier pikten we de Elbe-Radweg op.
Grotendeels door het bos pedaleerden wij vrij vlak naar Dessau.
Bij het door Walter Gropius in 1925 gebouwde Bauhaus hadden we een fotostop.
In het centrum van Dessau, een paar kilometer verderop, vonden we een bank in de schaduw, waar we op deze wederom warme dag konden lunchen.
Langs de Mulde fietsten we naar de overkapte houten Jagdbrücke, waar we door het bos naar Vockerode zouden fietsen. Het liep ietwat anders. Na een mooie tocht over minder mooi wegdek kwamen we ongewild aan in Waldersee. Via de provinciale weg reden we naar Vockerode toe. Halverwege passeerden we de magische grens van 1000 kilometer.
Vanaf Vockerode reden we op of onder de dijk langs naar Wörlitz, een prachtig Elbestadje.
Hier bestond de mogelijkheid om te kiezen voor de Elbe-Radweg Alternative. Ja, als er ergens voor een alternatief te kiezen valt, dan doen we dat graag.
Over of aan de voet van de Elbedijk trapten we slingerend naar Kienburg. Op de bijna 20 kilometer zijn we 3 andere fietsers en iemand, die in de schaduw van een boom een boek zat te lezen tegengekomen.
Wij hadden genoeg aan elkaar om het gezellig te hebben.
Het weer zag er echter niet zo gezellig uit. Het begon al aardig te betrekken, toen we camping "Marina" bij Brückenkopf op reden. We moesten ons haasten om de tent droog op te zetten na 104 kilometer fietsen.
Het lukte, waarna het noodweer losbarstte. Terwijl de regen keihard op het tentdoek kletterde en het onweerde, ruimden wij de tent in. Fietsers, die na ons kwamen, hadden minder geluk. Zij moesten 3 kwartier onder het afdak wachten.
Om 6 uur konden we ons eindelijk douchen, waarna we op de fiets naar Wittenberg aan de overzijde van de Elbe gingen. Het centrum van Wittenberg is erg mooi en staat volledig in het teken van Maarten Luther, die op deze deur van de slotkapel zijn 95 stellingen spijkerde.
Ik vroeg aan Ada om ze even op te sommen voor me, maar ondanks haar protestantse opvoeding kon ze er geen één noemen!
Daar het op de deur spijkeren op 31 oktober 1517 plaatsvond, stonden 2 kerken en het Lutherhaus volledig ingepakt, omdat ze gerestaureerd worden met het oog op het 500-jarig jubileum.
In de regen kuierden we door het centrum om bij Duett raclette te gaan eten. Ada bestelde de vegetarische variant, ik de exotische met stukjes vis. Met een soort gourmetstel mochten we gezellig utteren met plakjes kaas en vooral groente. Het smaakte prima, net als de Wernesgrüner en de pudding. Vreemd genoeg waren we de enige klanten.
Om 10 uur waren we terug op de "Marina"camping, waar het noodweer 's avonds nogmaals overheen getrokken was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten