Het was bewolkt maar droog, maar wel koeler dan gisteren, hetgeen we niet erg vonden. Na me gedoucht te hebben fietste ik naar de supermarkt een kilometer verderop om broodjes te halen. Diverse buren waren aan het pakken voor het vertrek, het regiment Italiaanse campers bleef staan.
Om een uur of 10 reden we van de camping af om even de naburige campings in de achtertuinen te bekijken, waarna we gingen klimmen om via fietspad 2 weer bij het ons bekende Letnapark te komen. Daar zag Ada een bordje met Hradcanska. We gingen dalen. Dat kon nooit de bedoeling zijn.
We moesten naar Hradcany. We reden terug naar het Letnapark met 1500 kilometer op de telller. Denk nu niet, dat we in één keer goed gereden zijn, want dat waren we niet. Na een afdaling over een voetpad langs een drukke autoweg eindigde het trottoir bij een trap.
We klommen weer omhoog en over een loopbrug kwamen we bij de paleistuinen uit. Hier reden we omheen, waarna we onze fietsen konden stallen bij een politiepost bij de ingang van de Burcht. Veiliger konden ze niet staan!
We wandelden de Burcht van Praag binnen , waarbij we meteen een kijkje namen in de Sint-Vitus-kathedraal, die wel wat weg heeft van de Notre Dame in Parijs..
Deze Gothische kerk heeft prachtige gebrandschilderde ramen en alle bekende katholieke versierselen.
Al fotoschietend baanden we ons een weg over de pleinen van de Burcht, langs het standbeeld van Sint-Joris en de naar hem vernoemde basiliek.
Waar je ook keek, het was mooi!
Door een poort en wat trappen te nemen, kwamen we aan de rand van de paleistuinen. Hier hadden we een prachtig uitzicht over Praag met al zijn rode daken en de Moldau, die er doorheen kronkelde.
We daalden af naar de Malá Strana via de Nerudovastraat. We kwamen langs het Valdstejnska-plein, genoemd naar de meest gevreesde legeraanvoerder uit de bij ons vrij onbekende Dertigjarige Oorlog, Hertog Albrecht von Wallenstein.
Op de trappen van de Sint-Nicolaaskerk, een pronkjuweel uit de Barok met veel marmer en goud, aten we de op onze zwerftocht gekochte kaascroissantjes.
We zwierven verder door deze wijk en kochten wat voor onze lunch.
Via een gebogen straatje kwamen we uit bij het klooster van de Maltezer ridders.
We kuierden verder naar de Kampa, het schilderachtige eiland, dat door de Certovka van Malá Strana was gescheiden.
Vlak ervoor zagen we een enorme graffitimuur, met op het eiland de John Lennonpub.
Op een bank aan de Moldau aten we onder een grauw wolkendek twee pistoletjes met kaas en verorberden we een drinkyoghurt met aardbeiensmaak.
Het zwaarste deel van onze wandeling kon beginnen. We zouden naar Hradcany wandelen en dat betekende een lange klim door het park.
Soms ging het geleidelijk, soms wat sneller.
In de wirwar van paden in dit Zahrada hadden we af en toe een prachtig uitzicht over Praag.
Op een gegeven moment zagen we de trappen naar de kleine Eiffeltoren van Praha op de top van de Petrinheuvel. De entree was 120 kronen per persoon en dan moest je alle treden zelf beklimmen. Daar ik mijn kuiten al aardig begon te voelen van het vele klimmen, leek me dat geen geslaagd plan.
We daalden langs de 1100 meter lange stadsmuur uit 1362 af naar het Strahovklooster.
Hier had je een prachtig uitzicht en een terras, dus ideaal om dit te combineren.
Ada bestelde een cappuccino, waarna de ober mij inschate op een biertje. Ik heb geleerd, dat ik nooit mensen teleur moet stellen....
Terwijl wij op het terras zaten, begon het te regenen, maar onder de parasol zaten we droog. Toen we vertrokken, was het droog.
Via het Loretska-plein daalden we af naar de Burcht, onderweg genietend van de vele fraaie gebouwen en doorkijkjes onderweg.
In de Burcht liepen we nog even naar het beroemde Gouden Straatje, waar de schrijver Franz Kafka gewoond heeft.
We verlieten de drukte om nu zonder dwaalwegen naar de camping terug te rijden.
Onderweg deden we bij Billa inkopen voor het avondeten en het ontbijt, terwijl we vlak voor de camping een ijsje kochten. Met 19 kilometer op de teller stelde ik mijn achterrem nog iets strakker af met het oog op de afdalingen met bepakking.
Onder het koken begon het te regenen, zodat we in de voortent tortellini met broccoli aten. We ruimden alles al zo veel mogelijk op met het oog op de terugreis langs de Elberadweg.
Onze 3 dagen Praag sloten we af met een drankje in het restaurant van Sokol Troja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten