Dreigende luchten

Skeeleren is een beetje een mooiweersport. Niet omdat skeeleraars watjes zijn, want skeeleren is zwaarder dan schaatsen, maar op een nat wegdek glijden de wieltjes weg, hetgeen de kans op vallen een stuk groter maakt.
Gisterenavond was onze vaster skeeleravond en een blik op buienradar gaf een twijfelachtig beeld. Er trokken wat kleine buitjes over de Leidse regio. Desondanks fietste ik om 7 uur naar de skeelerbaan van Leiderdorp.
Kennelijk had de twijfelachtige weersverwachting skeeleraars weerhouden om te komen trainen, want het was rustiger dan gebruikelijk. Maar de kwaliteit van de door Tjeerd Wierdsma gegeven training had daar niet onder geleden.
We begonnen met de voor schaatsers lastigste oefening: rondjes rechtsom. Nu is pootje over op skeelers al wat lastiger dan met schaatsen, doordat je minder grip hebt, als je dan ook nog eens pootje over de andere kant op moet doen.

En dat onder dreigende wolkenluchten. Rond 8 uur, toen we bij de Steigerungen in de gebruikelijke richting waren aanbeland, vielen er enkele spetters, maar gelukkig bleef het daarbij.
Aansluitend hadden we wat duurwerk. In groepjes van 3 moesten we 3 x 3 rondjes rijden met telkens een ander op kop met tussendoor actieve rust oftewel doorskeeleren in een rustiger tempo.
Het laatste blok bestond voornamelijk uit bochtentraining. Op het kleine rondje moesten we individueel of in tweetallen bochten linksom lopen, hetgeen best belastend is voor het linkerbeen. Dat verzuurt vrij snel.
Ik was gekoppeld aan een vrouw, die nauwelijks pootje over kon. Daar wist ik als schaatstrainer wel wat oefeningen voor. De eerste tip was het verlengen van de slag met het rechterbeen. In de bocht is het staan op het linkerbeen veel zwaarder dan op het rechterbeen, dus dat ontlast je op deze manier. Tevens schep je zo meer tijd om je volgende slag voor te bereiden.
Doordat ze zoveel progressie boekte, lieten wij de slotoefeningen, de start en de slalom op één been, aan ons voorbij gaan en concentreerden wij ons op de bochtentechniek. Daar constant de kleine bocht lopen te zwaar was was, reden we de ronde van 400 meter en zo kwamen we diverse keren langs de grote circustent, waar een studentenvereniging hun introductieweek voor nieuwkomers had.

Af en toe vielen uit de dreigende luchten een paar spetters, maar we konden rustig doorskeeleren tot 10 over 9. Op weg naar huis begon het flink te regenen toen ik bij de Zijlpoort was.

We prezen ons gelukkig, dat de dreigende luchten nu pas hun lading loslieten.