Toen de regen was opgehouden verlieten we de tent om alles in te pakken en als laatste de nog natte tent op te breken. Om half 10 reden we van camping "Wiesenbach" af.
Vandaag zou het meer klimmen en dalen worden dan de afgelopen dagen. Dat begon al bij Neidingen. De eerste klim ging prima, de afdaling uiteraard ook, maar na een bocht volgde een behoorlijk steile klim. In een te groot verzet betekende dit lopen. Bij Auel kwamen we op onverharde wegen te rijden door het boerenland.
Bij Burg Reuland stond een bord van Hotel "Val de l'Our" aan de Vennbahn Radweg. Na een uur fietsen waren we wel toe aan iets lekkers. We liepen over de houten loopbrug over de Ulfbach en via de gebouwen achter het hotel kwamen we bij het restaurantgedeelte. Hier bestelden we koffie en vers sinaasappelsap met rabarbertaart. Het smaakte heerlijk.
Een kilometerslange klim over iets meer dan vals plat bracht ons in dit typische Ardennenland steeds hoger. Kilometer na kilometer kwamen we dichter bij de Luxemburgse grens.
Helaas was de treintunnel gesloten vanwege vleermuizen. Voor ons betekende dat eine Umleitung met het nodige klimwerk. Het fraaie uitzicht vergoedde veel.
De rest van de route was van hetzelfde laken een pak tot Troisvierges.
Met 182 kilometer op de teller hadden we de 127 kilometer van de Vennbahn Radweg volbracht. Op een bank aan de rand van Troisvierges aten we onze laatste boterhammen op, terwijl we met een Nederlandse wandelaarster praatte, die in haar eentje deze omgeving verkende.
Wij gingen op weg naar Clervaux en dat betekende 2 kilometer klimmen om af te dalen naar Sussel. Vandaar trapten we naar het dal van de Clerve. Via Maulesmillen legden we de laatste 5 kilometer naar Clervaux af. We werden gepasseerd door tal van Lotussen. Deze sportwagens scheerden langs ons heen.
In Clervaux konden we gelukkig brood kopen, zodat we morgenochtend in ieder geval op de camping konden ontbijten.
We fietsten door naar "Camping Officiel Clervaux", waar we voor 23 euro onze tent op veld 66 neer konden zetten. De natte tent stoomde droog. Terwijl Ada de was deed, ruimde ik de tent in. Ik smeerde de ketting van de fietsen voor we samen gingen zwemmen in het zwembad op de camping.
We utterden nog wat bij de tent, ik zette "Oorlog en vriendschap" in de campingbibliotheek en samen wandelden we naar Clervaux. We beklommen de berg naar de abdij toe.
In dit Benedictijner klooster was juist een vesper bezig toen wij er aan kwamen.
We bekeken op eigen houtje een paar toegankelijke delen van het klooster voor we voor een ander pad aan de bergwand afdaalden.
Zo kwamen we bij de Dekanale kerk, die we even bekeken.
Het was inmiddels 6 uur en het werd etenstijd. We streken neer op het terras van "De Lonati". In de schaduw, want in de zon was het net even te warm. Ik had een soort ravioli met tonijn, Ada een pastaschotel met pistache en pesto. Het smaakte erg goed, net als de amuse van bulgur en het broodje. Ik had een Franziskaner Weissbier, Ada een glas witte wijn. Zo kwamen we zonder nagerecht op al € 48,50.
Op de camping kochten we bij de Nederlandse eigenaren twee Mövenpick-ijs, voordat we bij de tent thee zetten. Ada las verder in "Een meisje uit Oradour", ik werkte het dagboek bij en begon aan "Verhalen over de Tour de France", een bijlage van het tijdschrift "Fiets".
Nu we het daar toch over hebben: vandaag hebben we ruim 44 kilometer gefietst. Bij Troisvierges zagen we een geel geverfde oude fiets langs de kant van de weg.
"Hier zal de Tour de France wel een keer langs gekomen zijn", zei ik tegen Ada.
Het bleek onlangs te zijn geweest. Op het terras van "Da Lonati" zat een gezelschap van 5 Nederlanders en Luxemburgers. Eén van hen vertelde, dat de Tour dit jaar niet door Clervaux, maar wel door Troisvierges was gekomen.
We mochten vandaag niet door de vleermuizentunnel. Vanavond konden we ze toch zien. Ze vlogen over onze hoofden op de camping.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten