Le Petit Ballon

Vannacht werd ik op een vreemde manier jarig. Na de vermoeiende reisdag waren we om een uur of half 12 naar bed gegaan. We doezelden al weg, toen het begon te spetteren. Ada was er al snel van doordrongen, dat de was buiten hing. Samen gingen we er uit om de was binnen te halen.
Daar ik er toch uit was, kon ik net zo goed naar de w.c. lopen. Staande bij het urinoir hoorde ik de kerkklokken van Turckheim 12 keer slaan. Wie mij een zeikerd vindt....

Na een diepe slaap werden we om half 7 gewekt door het geklepper van de ooievaars. Op camping "Le Médiéval" zijn diverse ooievaarsnesten en zoals de hanen bij het ochtendgloren kraaien, zo klepperen deze vogels met hun lange snavels.

Onder een grauw wolkendek hingen we de was weer op. Om 8 uur haalde ik het bestelde brood bij de receptie en op een bank op 20 meter van onze tent ontbeten we en maakten het brood om mee te nemen tijdens onze fietstocht klaar. We zorgden ervoor, dat we zo min mogelijk bepakking hadden, want er moest stevig geklommen worden op mijn 62e verjaardag: de top van le Petit Ballon!

Vanaf de camping klommen we niet al te steil via Zimmerbach en Walbach naar Wihr-au-Val. Hier zouden we wat gaan drinken. Een restaurant konden we niet zo snel vinden, maar aan de Fecht was ter hoogte van de camping een sporthal, waar juist een ambachtelijke markt was.

Hier dronken we koffie en zelfgemaakte ananassap en aten we peren- en kersentaart. Ada kocht een prachtige zijden sjaal.

Daarna begon het klimmen. We staken de Fecht over en bij Soultzbach-les-Bains klommen we naar Wasserbourg. Het was niet al te steil. In 5 kilometer gingen we van 275 naar 497 meter hoogte, maar daarna ging het snel omhoog.

In Wasserbourg kregen we de eerste van de 9 steile stukken voor onze kiezen. Zonder bepakking lukte het na ruim een week fietsen prima.

Vanuit Wasserbourg hadden we al snel 2 haarspeldbochten, die steil waren. We namen, net als een Vlaming, die in zijn eentje omhoog fietste, bij bredere stukken langs de weg een kleine pauze om

even wat te drinken en om van het fenomenale uitzicht te genieten.

 

Bocht na bocht klommen we zo voort tot we bij de herberg van Ried een bord zagen met nog 3 kilometer tot de top. Bij de herberg werd Elzasser muziek gespeeld.

Met nog 2 kilometer te gaan waren we boven de hoogte van 1000 meter gekomen. Er volgde echter nog 2 steile stukken. Het bord van de laatste kilometer gaf aan, dat deze 9% was. We hadden wel eens steilere stukken beklommen.

Zo voltooiden we de klim naar 1163 meter hoogte.

Een paar Vlaamse wielrenners, die ons op de foto gezet hadden, vertelden ons, dat de klim naar le Grand Ballon vanuit Cernay langer was, maar minder steil.

We stalden onze fietsen, trokken onze jas aan en wandelden naar de top van le Petit Ballon.

Op 1272 meter waaide het behoorlijk, maar je had een prachtig uitzicht naar alle kanten.

Uiteraard ontbrak een Mariabeeld niet.

Als je er pal onder stond leek het net, of Maria ieder moment weg kon vliegen, de hemel tegemoet.

Op een luw plekje achter een paar struiken aten we ons brood op.

Foto's nemend wandelden we naar beneden, pakten onze fiets en daalden af om in de eerste bocht het erf van een boerderij op te rijden met vrouwen in klederdracht.

Je zou het niet zeggen, maar hier was "Auberge du Rothenbrunnen" gevestigd.

Hier namen we een koffie, een warme chocolademelk en 2 tarte aux myrtille.

De afdaling kon beginnen. Voorzichtig daalden we langs diepe ravijnen af via Landensen naar Sonderbach. Deze kant was minder steil. 

Bij Metzeral stuitten we op een fietspad naar Muhlbach-sur-Munster en vandaar via Breitenbach en Luttenbach naar Griesbach-au-Val toe. Het reed heerlijk op dit rustige fietspad. De laatste kilometer naar Turckheim toe langs de drukke doorgaande weg door de Vogezen maakte ons duidelijk, dat dit geen pretje was. De VV 21 was beter!

Om 4 uur vertrokken we van de top van de Petit Ballon, om half 6 waren we met in totaal 58 kilometer fietsen terug op onze camping. Daar ruimden we de droge was weg en maakten we ons gereed om naar Turckheim te wandelen om daar uit eten te gaan.

We belandden op het terras van reataurant "Caveau de Vigneron".

Ada nam een salade met warme Munsterkaas, ik een Elzasser burger, eveneens met kaas. Het smaakte prima, net als de Elzaswijn en het Meteor-bier.

Na enig wachten kwam het toetje. Een Coupe Caveau en een taartje met ijs.

Na € 65,- betaald te hebben, wandelden we nog even door Turckheim.

Via de stadspoort liepen we terug naar de camping.

Het was een fantastische verjaardag. Letterlijk en figuurlijk het hoogtepunt van deze reis.