Pootje over

Ook al heb ik het afgelopen jaar bij zowel de 1000 rondjes van Leiden als bij de Bert Grotenhuis Bokaal niet een keer pootje over gedaan bij deze zeer Alternatieve Elfstedentochten, normaal gesproken heb ik weinig problemen om de bochten op deze manier door te komen.

Met skeeleren lag dat altijd een slagje anders. Op mijn lage skeelers had ik eigenlijk altijd problemen om de bochten goed te lopen. Zeker aan het begin van het seizoen was moeizaam nog zachtjes uitgedrukt.
Ik was gisterenavond dan ook zeer benieuwd, hoe het zou gaan op de skeelerbaan in Leiderdorp. Na de flinke hoeveelheid regen, die juist in onze omgeving naar beneden was komen zetten, fietste ik 's avonds naar Leiderdorp toe. Eindelijk ging het skeeleren op woensdagavond weer eens door.

Nu was ik op de weg inmiddels al aardig gewend aan de grotere wielen. Natuurlijk moest je daarbij wel letten op de hogere snelheid, waardoor je minder tijd hebt om te reageren op het overige verkeer. Vooral bij tunnels en bruggen moet je eigenlijk al meteen beginnen te remmen met grotere wielen.

Gisteren was de grote vraag, hoe het zou gaan op de baan. Welnu, na een aarzelend begin gingen de bochten beter dan verwacht. Tjeerd Siersma had een serie technische oefeningen voor ons in petto, waaronder Steigerungen over 300 meter. De bocht moest je dan in een redelijk tempo pootje over nemen, maar nog niet voluit. Dat lag me wel.
Toen we de dronkemanspas gingen doen over 2 volle ronden, vroeg Gera van Duijvenvoorde, of ik haar op het rechte eind wilde steunen voor het pootje over naar rechts. Omgekeerd hielp zij mij in de bochten. Ik kon zo goed hangen, terwijl ik pootje over deed. De lamme en de blinde hielpen elkaar zo verder.

Er volgde nog een serie oefeningen rond het overkomen op het rechte eind. Tjeerd gaf me hier een paar aanwijzingen, waardoor ook dit beter ging. Hierdoor liepen de bijhaal, de valbeweging, de zijwaartse afzet en het terugsturen op een gegeven moment vloeiend in elkaar over.
Aan het eind gingen we nog bochten lopen in de cirkel. Ook hier kreeg ik wat aanwijzingen van Tjeerd, waar ik de komende weken mee aan de slag kan en die in twee woorden waren samen te vatten: "Niet hinken!"
We besloten deze leuke en leerzame trainingsavond met een partijtje voetbal. Ik had nooit gedacht, dat ik dit zou kunnen, maar ook hier bleek, dat ik het na een zeer aarzelend begin toch wel aardig kon. Het was toch een bewijs, dat ik de beheersing van de grotere wielen zo langzamerhand toch steeds meer onder de knie ga krijgen.