Storm omgedoopt tot Frits
Vanmorgen keek ik, voordat ik naar de Vondellaan fietste, nog even op internet voor de precieze weersverwachting van vandaag. Op www.weerwoord.be stuitte ik op bovenstaande kop. Daar was ik het volledig mee eens. Eindelijk krijgt mijn Elfstedenmaat Frits van Huis de eer, die hem toekomt.
Deze "Krasse knar" was een van de 20 schaatsers, die de storm getrotseerd hadden om te komen schaatsen in de Leidse IJshal. Want de wind loog er niet om.
Maar dat was nog niet de zwaarste windkracht. Het gevaar zat vooral verscholen in de windstoten. Deze gingen richting orkaankracht!
De dakplaten op de ruim 40 jaar oude voormalige Ton Menken IJsbaan kraakten af en toe behoorlijk. We hielden het nauwlettend in de gaten. Net als bij kraakijs. "Kraakijs is geen breekijs", luidt het gezegde, maar of dat voor stalen dakplaten ook opgaat?
Als de wind er onder zou slaan, dan zou ik er niet voor instaan. Af en toe overlegde ik met ijsmeester Jan van Rijn of het wel verantwoord was om door te schaatsen. Ondanks het soms vervaarlijke gekraak zagen we de platen niet op en neer bewegen.
Dat was in 2007 wel anders. Toen moesten we op last van de brandweer het ijs in de Leidse IJshal verlaten. Toevalligerwijze was het ook op donderdagmorgen 18 januari, toen ik met de "Krasse knarren" de piramide van 125 rondjes reed.
Wij deden vandaag het verstandigste, dat wij konden doen. We hielden Frits uit de wind....
Dat was in 2007 wel anders. Toen moesten we op last van de brandweer het ijs in de Leidse IJshal verlaten. Toevalligerwijze was het ook op donderdagmorgen 18 januari, toen ik met de "Krasse knarren" de piramide van 125 rondjes reed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten