Het humoristische programma werd uitgezonden in twee delen.
Normaal gesproken heb ik niet de behoefte om allerlei televisieprogramma's te bespreken, maar in dit geval wil ik hier van afwijken. In dit geval wil ik van die regel afwijken, daar één van de goede doelen het Jeugdsportfonds is.
Dankzij het Jeugdsportfonds kunnen kansarme kinderen sporten. Dat is nodig, want in Nederland leven 311.000 kinderen in armoede. De ouders gebruiken al het geld om de touwtjes aan elkaar te knopen. Lid worden van een sportclub zit er dan vaak niet in. En dat is jammer, want sport is een sociaal bindmiddel en gezond voor lichaam en geest. Als het aan het Jeugdsportfonds ligt, is sport een recht en hoeft niemand langs de zijlijn te staan. Daarom helpt het Jeugdsportfonds kinderen waarvan de ouders het niet breed hebben om toch lid te worden van een sportvereniging. In 2009 konden dankzij het Jeugdsportfonds 13.510 kinderen lid worden van een sportclub.
Het idee voor "de gekste dag" komt oorspronkelijk uit Engeland, waar het "red nose day" heet, naar de bekende rode clownsneus.
Nu zit ik niet zo gebakken aan een bepaalde dag om er "de gekste dag" van te maken. Laat staan, dat anderen dat voor mij gaan bedenken. Ik krijg wat dat aangaat genoeg spontane invallen in mijn leven.
Bij deze recente archiefbeelden wil ik het laten.
Toch was er voor mij op een bepaalde manier toch sprake van de gekste dag. Ik speelde namelijk plotseling mee in een sprookje. Dat zit zo: aan het eind van de zonnige middag met heerlijke temperaturen fietste ik met Ada door de duinen. Ter hoogte van Wassenaarse slag kreeg ik van mijn liefhebbende echtgenote een appel aangereikt, die ik al fietsend opat.
En toen zat ik ineens in het verhaal van "Sneeuwwitje".
Alleen zat ik niet in de rol van prins op het stalen ros, maar kwam ik ineens in de rol van "Sneeuwwitje" terecht. Een stuk schil van de appel bleef aan mijn huig hangen. Bij Sneeuwwitje overhandigt de boze stiefmoeder de giftige appel aan de lieftallige prinses, nadat ze gevraagd had: "Spiegeltje, spiegeltje aan de wand, wie is de schoonste in ons land". In één zin zitten al twee fouten: de rol van boze stiefmoeder past absoluut niet bij Ada en je kunt van mij een hoop beweren, waar ik zonder meer mee in zal stemmen, maar beweren dat ik de schoonste van het land ben...?
Het zou pas echt problematisch worden, als ik door die appelschil ter aarde zou storten en wakker gekust zou moeten worden door een prins.
De dichtstbijzijnde prins was Willem-Alexander, en als hij moest kiezen tussen Máxima en mij, dan wist ik het wel.
Dan zou er niet veel meer geschreven worden op mijn blog. Gelukkig kwam na een half uur fietsen het stukje appelschil na diverse hoestbuien spontaan van mijn huig af.
Zo zie je maar: zelfs als ik er niet eens aan mee doe, doe ik toch weer mee met "de gekste dag"!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten