Nederlands kampioen

De droom van iedere ouder is om erbij aanwezig te zijn, als een kind Nederlands kampioen wordt. Uiteraard had ik deze wens ook. Nu had Siebe al een paar keer meegedaan bij het Nederlands kampioenschap onder de 23 bij het wielrennen, maar tot een podiumplek was het niet gekomen, laat staan tot de rood-wit-blauwe kampioenstrui.
Nu ligt mijn hart meer bij het schaatsen dan bij het wielrennen, en ziedaar: er deed ook dit jaar een Breed mee aan het Nederlands kampioenschap. Nu zullen velen zich afvragen: op welke afstand? Het antwoord luidt: op geen!
Vanmiddag ging ik met Ada met de trein naar Hoorn, waar op het kunstijs van "De Westfries", waar ik op 25 november 2006 mijn nog steeds bestaande persoonlijk record op de 3 km reed: 5.55.89, exact 5 minuten boven mijn p.r. op de 500 meter: 55.89.
Vanaf het station wandelden Ada en ik onder een oplossend wolkendek de 2 kilometer naar "De Westfries".

In Hoorn werd het Nederlands kampioenschap showrijden gehouden.
Mijn dochter deed, net als vorig jaar, mee in de categorie kwartetten. Zodoende betraden we de wereld van glimmende pakjes en glitter, maar door het showelement zat er toch wel variatie in de aankleding. Zo deed er een dame mee, die verkleed was als Fred Flintstone.

Ook de muziekkeuze was soms verrassend, zoals een schaatster, die danste op de muziek van "Kalinka".

Het team van "Amaranth" danste over het ijs op "Barby girl".

Ze waren zeer goed gefocust, want pal voordat ze moesten beginnen landde er een traumahelicopter pal naast de kunstijsbaan. Het bleek achteraf om een oefening te gaan. De dames lieten zich er echter niet door van de wijs brengen. Klasse!
Uiteraard ben ik een leek op dit gebied, en dan ook nog eens bevooroordeeld, maar ik vond "Amaranth" het beste rijden van de vier kwartetten, die zich voor het NK Showrijden hadden geplaatst. Maar goed, ik beslis niet, dat doet een deskundige jury. Het enige, dat ik weet, is dat je heel veel trainingsuren moet maken, om überhaupt op een NK te mogen starten. Als ik donderdagochtend in de Leidse IJshal met de krasse knarren 2 uur schaats, is mijn dochter dan 3 uur bezig met het sierlijk rijden en het maken van sprongen, toch wel wat zwaarder dan gewoon rondjes rijden.
En vergis je niet in de enorme lichaamsbeheersing, die je met kunstschaatsen moet hebben en die ik in die mate absoluut niet bezit.

Daar de achttallen en de grote groepen nog na de kwartetten van start mochten, moesten we ruim een uur wachten op de uitslag. De spanning liep op. Er was een hele serie prijswinnaars bij het individuele showrijden, maar deze kür sprong er toch echt uit!

Aansluitend werd "Amaranth" naar voren geroepen: ze hadden, na het zilver van vorig jaar, de eerste prijs in hun categorie behaald.

Dus zit er nu, ook al had hij in het verleden gehoopt op een hoofdprijs in een totaal andere tak van de prachtige schaatssport, een trotse vader achter de computer: één van zijn kinderen is Nederlands kampioen!