City-Pier-City

Een gevleugelde uitspraak van Joop Zoetemelk is: "De Tour wordt in bed gewonnen!"

Wat dat aangaat heb ik het gisteren uitstekend gedaan. Na aan het weblog gewerkt te hebben, las ik languit op de bank liggend de krant. Om 10 uur legde ik de zaterdageditie van Trouw terzijde en viel vervolgens als een blok in slaap.
Met wat korte onderbrekingen sliep ik door tot 8 uur. Een aardige nachtrust. Ik droomde, dat ik in de Leidse IJshal aan het schaatsen was, en dat ik uit vorm was.

Met deze opbeurende mededeling uit het onderbewustzijn fietste ik om 1 uur naar Jaap de Gorter. Met de trein reisden we naar Den Haag Centraal, waar, tot onze stomme verbazing, Hans Boers op ons stond te wachten, samen met zijn levenspartner Morena. We wandelden naar het Malieveld, waar Jaap en ik ooit samen naar een concert van The Rolling Stones waren geweest.

We gaven onze tassen af bij de bewaakte garderobe.
Het was heerlijk weer. Het was bewolkt maar in tegenstelling tot eerdere weerberichten was het wel droog. De temperatuur lag dik boven de 10 graden. De lente zat in de lucht.

De eerste hobbel, die we te nemen hadden, was om met zijn drieën in vak D te komen. Met de tijd van vorig jaar op de City-Pier-City had ik ingevuld, dat ik boven de 1.50 zou lopen. Jaap en Hans hadden een tijd onder de 1.50 ingestuurd. Maar pal achter Jaap lopend kwam deze loper uit vak E gewoon in vak D terecht.

Om half 3 klonk ergens in de verte het startschot. We passeerden de startstreep na 2 minuut 30. Het parcours was gewijzigd en daardoor sneller. De fuiken in de Haagse binnenstad waren eruit, net als die bij de pier. Zodoende konden we lekker doorlopen.

Aanvankelijk liepen we met zijn drieën, na een kilometer of 5 liep Jaap op lichte achterstand. Bij de eerste drinkpost op 7 km namen wij water en AA, waardoor Jaap ons weer inhaalde. Een paar km verderop liepen we weer met zijn drietjes over de brede Haagse lanen. Gezamenlijk passeerden we de 10 km.

We liepen weer een stukje voor op Jaap, die bij de volgende drinkpost weer haasje over deed: van dit IJVL-trio was hij nu weer de koploper. Hans was duidelijk beter in vorm dan ik, ondanks zijn verkoudheid. We liepen met 26.14 en 52.10 nog steeds op een schema van onder de 1.50, maar bij het 12 kilometerpunt moest ik lossen. Hans liep langzaam maar zeker bij me weg, terwijl ik Jaap ook nog steeds niet zag in deze bontgekleurde stoet.
Bij de Van Boetzelaerlaan keek ik, of ik Jan Koopmans tussen het publiek ontwaarde, maar helaas....

De route liep, tot mijn verbazing, niet pal langs de Pier, maar over de brede wegen pal achter de boulevard. Ik vond dat helemaal niet erg, want ik begon toch al genoeg in te leveren op het schema van 5 minuten per kilometer. Op een wegversmalling zat ik niet te wachten.
De compressiekousen bevielen weer prima, net als de nieuwe schoenen. Je merkt, dat je meer demping hebt.

In een grote meute liepen we richting Malieveld, waarbij de bruto tussentijd op de 20 km 1.47.20 was.



De brutotijd kwam dus boven de 1.50 uit. Het werd uiteindelijk 1.53.24.



Hans was in 1.52.01 binnen, dus hij liep uiteindelijk 1.49.25. Jaap zat met 1.53.45 bruto vlak achter me. Ik moet hem ergens onderweg toch ongemerkt hebben ingehaald.



Hans wachtte nog op Theresa, een Cubaanse vriendin van Morena, die voor het eerst een halve marathon liep. Jaap en ik haalden onze tassen op en wandelden naar het Centraal Station, waar de intercity ons weer keurig afleverde in Leiden.
Thuis gekomen zag ik, dat mijn nettotijd, 1.50.49, na ook nog eens een behoorlijk vlakke race, tot mijn stomme verbazing beter was dan die van vorig jaar. Ik ben toch minder uit vorm dan ik dacht....