Nu waren Ada en ik wakker, toen om kwart voor 7 het tikje van de wekker klonk, maar we dommelden weer weg. Om 8 uur werden we pas wakker. En toen was het ineens een beetje haasten om op tijd klaar te zijn. Het was bewolkt en fris, dus ik koos er voor om met een salopet en een zweethemd met lange mouwen te gaan lopen.
Na het ontbijt stapte ik om 10 over 9 op de fiets met mijn regenbroek aan. Het regende inmiddels, maar na een paar kilometer fietsen werd het gelukkig droog. Na mijn fiets aan een lantaarnpaal vastgemaakt te hebben, schreef ik me voor € 15,- in de sporthal in voor de 10 kilometer. Ik zou met nummer 761 gaan lopen.
Tegen de wand stond een groot bord, waar je een post-it op kon plakken, waar je op kon schrijven voor wie je liep. Dat was heel simpel. Ik liep voor mijn oudste broer Kees, die een half jaar geleden is overleden, nadat een kankergezwel zijn lichaam had gesloopt.
Ik dribbelde rustig naar de start, waar ik veel wandelaars, maar verder geen hardlopers zag. Wel begreep ik, dat eerst de wandelaars zouden vertrekken. Maar toen zij om 10 over 10 weg waren, zag ik nog bijna geen andere hardlopers. Navraag bij de leiding leerde mij, dat we pas om 11 uur zouden vertrekken.
Lezen kan ik wel, maar goed lezen dus niet altijd. Maar zoals het spreekwoord zegt: zelfs de beste breister laat wel eens een steekje vallen....
Ik wandelde terug naar sporthal "De Geest", waar ik van Carla Vergeer, die ik iedere vrijdag in de Leidse IJshal zie als trainster van de WIJC, even haar mobiel mocht lenen om Ada te bellen. Ik had met mijn vrouw om 1 uur afgesproken in de binnenstad van Leiden, maar met de start van de 10 kilometer om kwart over 11 ging dat niet lukken. In de sporthal kwam ik ook Fer Vergeer en Koos Zwaan tegen, met wie ik heel wat kilometers geschaatst heb op de kunstijsbaan aan de Vondellaan.
Ook ontwaarde ik in de vrij drukke sporthal Wil Verbeij, die met zijn 2 meter lengte boven iedereen uit torende. Wil zou de 5 kilometer lopen. Jaap de Gorter en Morena en Hans Boers kwamen ook binnen gewandeld. Hans en Jaap zouden de 10 kilometer lopen.
Morena en Hans hadden een hemelsblauw t-shirt met een prachtige foto van de zus van Morena, die 2 maanden geleden aan kanker is overleden.
We wisten dus heel goed, waarvoor we liepen.
Als één der weinigen liep ik met een lange broek. Vanmorgen was het nog fris, maar nu was het erg lekker in het zonnetje. Behalve de aanvangstijd had ik het weer ook niet goed "gelezen".
Na nauwelijks ingelopen te hebben klonk het startschot. Net als vorig jaar liepen we eerst naar het centrum van Warmond. Vandaar liepen Hans en ik met de meute mee naar station Sassenheim. Jaap liep een stukje achter ons. Via Sassenheim en de Zandsloot liepen we naar Voorhout toe, waar we door de Kruidenbuurt zigzagden door de woonerven. Bij het 5 kilometerpunt liep Hans even bij me weg, maar gelukkig kon ik bij deze lichte tempoversnelling aanhaken.
Na de drinkpost na ruim 6 kilometer volgde een slingerweg over het industrieterreintje langs de A44. Langs de spoorbaan liepen we over het fietspad weer terug naar Warmond.
Zoals algemeen bekend is, wegen de laatste loodjes het zwaarst.
Na de overvloedige regenval van gisteren zakte je tot je enkels in de modder. Was het vorige week op het strand wadlopen in Wassenaar, vandaag was het rond het middaguur wadlopen in Warmond.
Na dit stuk baggerlopen liepen we door het bos naar de Bisschopslaan, waar Hans en ik hand in hand als 59e en 60e van de 307 lopers over de finish gingen in 49.09.
Het is jammer, dat onze Feyenoord-fan ons niet bij kon houden, want dan was het pas echt "Hand in hand, kameraden" geworden. Jaap finisthe in 51.01 nog wel keurig als 87e.
Na een biertje gedronken te hebben op de goede afloop, fietste ik naar huis, waar ik me douchte en schone kleren aantrok. Ik zou met Ada naar de Kunstronde van Rijnwoude fietsen.
Naschrift: de opbrengst van Lopen tegen kanker was uit de kunst. Er is maar liefst € 24.000,- opgehaald!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten