Gisteren werd de eerste lokale vorst op ooghoogte gemeten in Nederland
Op klomphoogte zag het er een tikkeltje robuuster uit. Natuurlijk leidde dit niet tot natuurijs, maar als schaatser gaat je hart altijd sneller kloppen zodra de vorst in welke vorm dan ook in het land is.
's Avonds bleek, dat ik niet de enige was. Ik was naar de Leidse IJshal gefietst om schaatsles te geven aan de G-schaatsers. Terwijl ik mijn schaatsen aan het aantrekken was, zei een deelneemster uit Katwijk vol enthousiasme: "Ik heb er zo'n zin in!"
Voor haar was het de eerste keer sinds december 2020, dat ze schaatsles kreeg.
Even later kwam Elfstedenmaat Jaap de Gorter binnenstappen met de mededeling: "Ik kom voor de gezelligheid!"
Daarvoor was hij aan het juiste adres.
Dat deed me denken aan de opmerking, die Hans van der Post deze week maakte: "Volgens mij heg jij zondag 42 kilometer genoten!"
Ik kon dit volmondig beamen.
De sfeer was dus uitstekend te noemen, toen ik aan de eerste training voor de G-schaatsers begon. Het thema was terugsturen. Een serie oefeningen rond terugsturen en balans volgde elkaar in verschillende vormen in vrij rap tempo op.
Eén ervan was het laten ervaren, wat er gebeurt als je in een bocht je bovenlichaam naar links of naar rechts draait. Dan ga je die kant op!
Ook liet ik zien, wat er gebeurt, als je in een bocht omhoog komt. Dan krijg je te maken met de middelpuntvliedende kracht en ga je automatisch verder naar buiten.
En laat dat nou precies datgene zijn, dat veel schaatsers doen als ze voelen, dat ze de bocht niet meer kunnen houden....
Aan het slot van deze leuke schaatsles deden we nog wat startoefeningen. We zitten per slot van rekening nog maar aan het begin van schaatsseizoen 2021-2022.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten