Erin vliegen

Gisterenavond heb ik de eerste training bij de G-schaatsers gegeven sinds november. Eerst zat er een avondklockdown tussen en daarna voor de binnensporten een heuse lockdown. Maar het was gezellig in de Leidse IJshal, waar we na afloop zowaar nog wat konden drinken voordat de horeca om 10.00 uur sloot.

Bij de G-schaatsers zitten twee rassprinters, die erin vliegen en met snelheden van tegen de 40 kilometer per uur de krappe bochten op deze 200-meterbaan nemen. Ze hebben geen vliegangst.

Vandaag was in Beijing de finale van de aflossing bij de vrouwen. De Nederlandse shorttrackvrouwen vlogen erin en wisten het goud binnen te halen in een weergaloze race.

Bijzonder was de inhaalactie van Xandra Velzeboer. Haar vader Marc Velzeboer was in de jaren '80 een topper in de tijd, dat de Ton Menken IJsbaan het "Thialf" was van het shorttracken.

Simone, Marc, Monique en Alex Velzeboer uit Oud-Ade bleken allemaal een uitzonderlijk talent voor het schaatsen van bochten te hebben. Deze eigenschap is doorgegeven aan de volgende generatie.

De tante van Xandra Velzeboer, Monique, heeft zich na een ongeluk op het ijs, waarbij  ze een dwarslaesie opgelopen heeft, jarenlang ingezet voor gehandicapte kinderen in de wereld met haar Monique Velzeboer Foundation. We hebben hier tweemaal voor geschaatst bij de 1000 rondjes van Leiden.

De Nederlandse mannen bij de ploegenachtervolging vlogen er niet bepaald in. Met de vierde plaats in de kwartfinale plaatsten ze zich met de hakken over de sloot voor de halve finale.

Het zekere goud op dit onderdeel, waarvoor de matrix overhoop gegooid werd, was dus niet zo zeker als werd voorgespiegeld.

Vooralsnog maken Sven Kramer en Marcel Bosker hun aanwijsplek niet waar.
Wie dat wel deed, was Erin Jackson. De Amerikaanse favoriete op de 500 meter had zich door een misslag op de trials in de Verenigde Staten niet geplaatst, maar winnares Brittany Bowe stond haar startplek af aan haar vriendin, die deze sportieve geste waarmaakte.

Erin vliegen is hier de juiste benaming voor!