De Tour door het Groene Hart

Door de zeer toepasselijke weercode geel was er enige twijfel of we wel naar de tweede etappe zouden gaan kijken, maar op buienradar zag het er naar uit, dat het Groene Hart grotendeel verstoken zou blijven van onweersbuien.
Zodoende fietste ik rond het middaguur naar Hans Boers toe, waar ik werd ontvangen met een aardbeiensmoothie. Het was toch weer een warme dag. Na enig overleg besloten we niet naar Waddinxveen te gaan, maar naar Nieuwerkerk aan den IJssel te fietsen.

Via Nootdorp trapten we naar Bergschenhoek. Hier stonden richtingborden naar alle plaatsen in de omgeving, behalve naar Nieuwerkerk. We kozen er voor om naar de Rottemeren te rijden.

Over een ons bekende houten ophaalbrug en via het pittoreske Oud-Verlaat fietsten we langs de zuidkant van de Zuidplas, waar we voor het eerst een bordje met Nieuwerkerk vonden. Het bleek ook de laatste te zijn, want we kwamen in een buitenwijk van Rotterdam, waar iemand ons keurig de weg wees.
Na 2 keer navragen kwamen we bij café/restaurant "Perron" op de route van de Tour de France, waar we aan de overzijde van de weg steun vonden tegen een houten vangrail tijdens de drie kwartier wachttijd, waarbij we telkens kleine plukjes Tourauto's of motoren langs zagen komen.
Het was inmiddels lichtjes begonnen te spetteren, terwijl de wind flink opflakkerde. Het koelde dan ook behoorlijk af. Dat gold niet voor de koers. De kopgroep van 4 renners, waarbij "onze" Stef Clement, die vanuit Utrecht waren ontsnapt, stond op het punt om ingerekend te worden. Door het eerste peloton wel te verstaan, want het peloton was in tweeën gebroken en lag 30 seconden achter. Nog een minuut daarna was er een een groep van een man of 12, die gezamenlijk de rode lantaarn in handen had.
Toen het Tourspektakel Nieuwerkerk aan den IJssel verlaten had, volgden Hans en ik hun voorbeeld, want aan de wolken was te zien, dat er een bui op komst was. We fietsen richting Zevenhuizen. De wind was al behoorlijk wat sterker,maar op de 4 kilometer lange weg door de kale polder richting Oud-Verlaat.

We reden nu in de luwte van de bosschages langs de Rottemeren, waar we al zoveel winterpret hebben beleefd.

Op het fietspad langs de A12 werden we overvallen door de regen. We schuilden een tijdje onder een viaduct, maar het zag er naar uit, dat het nog lang kon duren voordat het droog zou zijn. Daar we al half nat waren en van het stilstaan afkoelden, trotseerden we de harde regen door gans Zoetermeer. Vlak voor Leidschendam brak de zon door.
Bij Hans thuis konden we nog net zien, hoe André Greipel de hectische etappe naar de Neeltje Jans winnend af wist te sluiten.

Er waren behoorlijk grote tijdsverschillen. Een grote groep renners van Lotto-Jumbo verloor in deze vlakke etappe door het Hollandse polderland 5 minuten, terwijl vooraf bekend was, dat je in deze etappe de Tour niet kon winnen, maar wel kon verliezen.

Deze wijsheid ging niet op voor Hans en mij. Hans had vandaag 68 kilometer gereden, terwijl mijn teller pas stokte na 88 kilometer. Onze Tour door het Groene Hart was volkomen geslaagd.