Engelandvaarders

Vanmiddag fietste ik vanaf mijn werk in de Bibliotheek van Katwijk naar de volkstuin. Terwijl de zeedamp vanaf de Noordzee binnen kwam drijven, waardoor het aardig afkoelde, fietste ik naar de Boulevard, waar ik een viertal mannen met bepakking zuidwaarts zag rijden.

Ik zat er vlak achter en bij het fietspad naar Wassenaar kwam ik naast een van hen te rijden.

"Rijden jullie de Noordzeeroute?", vroeg ik.

"Nee", kreeg ik als antwoord: "We gaan naar Hoek van Holland en vandaar naar Engeland."

Vermoedelijk waren ze zojuist nietsvermoedend langs het standbeeld "Freedom forward"van de Engelandvaarders gefietst.

Eertijds was het een gevaarvolle onderneming om over de Noordzee naar Engeland te gaan.

Al fietsend vroeg ik aan hen, waar ze in Engeland gingen fietsen. Het bleek van Harwich naar Newcastle te zijn. Zij volgen goeddeels de route, die ik 2 jaar geleden met Ada had gefietst.

Via Suffolk, Norfolk en Lincolnshire reden we destijds naar Yorkshire toe.

Ik gaf hen wat tips en kon hen geruststellen. Het was in het algemeen goed te doen. Het echte klimmen begon pas in The Wolds. Het pittige werk zit in the Yorkshire Dales en the Yorkshire Moors.

Zo steil vind je ze bij ons niet!

Maar er is een redelijk vlakke route tussen the Dales en the Moors door.

Terwijl het kwartet Engelandvaarders doorfietste naar Den Haag, boog ik af naar de volkstuin, waar ik 3 bakjes met aardbeien plukte.

In Engeland kunnen ze het zo mooi zeggen:"Pick your own strawberries".