Ortlieb

Vanmiddag ben ik op de dag, dat bekend geworden was dat dichter Gerrit Komrij was overleden, na mijn werk met het oog op de komende fietsvakantie een tweetal grote Ortliebtassen wezen kopen. De canvastas beviel op zich prima, maar als je met de trein reist moet je formeel je tassen eraf halen. Ada had al 4 Ortliebtassen, ik had alleen twee kleine voorwieltassen en een stuurtas.

Thuis gekomen wierp ik tussen de bedrijven door een blik op de etappe van de Tour de France door de Champagne. Een etappe, die voor de zoveelste keer ontsierd werd door massale valpartijen.

En het lijkt wel of er een vloek op het Nederlandse wielrennen rust: wederom waren de renners van Rabobank en Vacansoleil het slachtoffer. Robert Gesink, Bouke Mollema, Steven Kruijswijk, Lieuwe Westra en Rob Ruijgh verloren minuten, terwijl voor Wout Poels voor de tweede maal op rij de Tour de France er al op zat voor zijn favoriete terrein bereikt was.

In de jaren '80 startte een man of 140 in de Tour: 14 teams van 10 renners. Volgens mij moeten ze weer terug naar dit aantal. Gezien het belang van ploegen om deel te kunnen nemen aan de Ronde van Frankrijk, is het geen optie om het aantal ploegen te beperken. De oplossing is heel simpel: er mogen voortaan nog maar 7 renners per ploeg aan de start verschijnen!
Behalve dat dit aantal veel veiliger is, is de kans op een massasprint kleiner en krijgen avonturiers meer kans. De sprintploegen hebben immers minder ploeggenoten om op te offeren voor het terughalen van ontsnapte renners en het aantrekken van de sprint. Dan krijgen eindelijk degenen, die nu 200 km voor Jan Doedel vooruit rijden, een kans om hun lef te verzilveren.

Als klap op de vuurpijl van deze tumultueuze sportdag, waarop Andy Murray zich als eerste Brit in 74 jaar plaatste voor de finale van Wimbledon, was er het bericht van de aanstelling van Louis van Gaal als bondscoach.
De vorige keer was hen niet zo'n succes. Ierland uit, altijd lastig.

Het WK in Zuid-Korea en Japan konden we vergeten, het enige toernooi sinds 1988, waarop Oranje ontbrak. Maar gezien de staat van dienst van Van Gaal als clubtrainer kan er ook zomaar een wereldkampioen uit Brazilië terugkeren naar Amsterdam.

Bij Louis van Gaal is alles mogelijk. Maar één ding is zeker: saai zal het niet worden!

Rouen-Saint-Quentin

Vandaag stond in de Tour de France de etappe Rouen-Saint-Quentin op het programma.

Op het eerste oog een etappe als alle andere etappes, ware het niet, dat ik met mijn vrienden Tim de Beer en Joep Kapiteyn deze etappe al eens gereden heb. In 1976 om precies te zijn. Wij waren onze tijd dus ver vooruit!
In de hete, droge zomer van 1976 maakten we met zijn drieën een trektocht door Normandië, Bretagne en de Ardennen. Onderweg van Bretagne naar de Belgische Ardennen kampeerden we in Rouen en reden de volgende dag naar Saint-Quentin.

Er zat slechts een klein, subtiel verschil tussen 1976 en 2012. Waar de wielrenners zich per aerodynamische fiets verplaatsten, deden wij dat in een oude, niet zo aerodynamische Kever....

De dag ervoor waren we aangekomen in Rouen, in Nederland beter bekend als Rouaan, de stad waar Jeanne d'Arc op de brandstapel stierf.

We hebben de mooie binnenstad bekeken met zijn Gothische kathedraal en het leuke Musee Jeanne d'Arc, waar het leven van deze jong gestorven schutspatroon van Frankrijk is belicht met allerhande voorwerpen en wassen beelden.
Van de reis naar Saint-Quentin, een stad die de Eerste Wereldoorlog niet bepaald ongeschonden is doorgekomen, herinner ik me vooral de glooiende graanvelden. Het was vandaag een vlakke etappe, maar dan hebben we het wel over Frans vlak! Het had meer weg van een rit over de Veluwe.

Maar een van de mooiste anekdotes van deze leuke vakantie wil ik u niet onthouden. De provinciale wegen, waarover we ons verplaatsten met de oude VW Kever, liepen dwars door allerlei dorpen. Tim reed met een vaartje van zo'n 80 km door de bebouwde kom. Ineens kwamen er twee motoragenten, die zich verdekt hadden opgesteld, achter ons aan gereden.
Tim haalde zeer geleidelijk zijn rechtervoet van het gaspedaal, maar kennelijk zonder succes. Een van de motoragenten haalde ons in en de andere bleef achter ons rijden. Deze drie studenten zagen hun vakantiegeld al geminimaliseerd worden.

Tot onze stomme verbazing kregen we geen stopteken. We reden inmiddels 50 km, precies zoals het hoort.
Met ons escorte reden we de bebouwde kom uit en de tweede motoragent haalde ons ook in. De voorste gendarme gaf gas en even later volgde de achterste zijn voorbeeld. Deze brave snuiter was echter vergeten de klep van zijn tas dicht te doen en naarmate de snelheid hoger werd, ging deze klep door de wind meer klepperen.
Tenslotte ging de klep helemaal omhoog en door een soort vacuüm werd een landkaart omhoog gezogen. Deze vloog uit de tas en achter de motoragent vouwde de landkaart helemaal open om als een soort vlieger zonder touw over de weg te fladderen. De kaart danste door de lucht.

De volgende kilometers verdwenen, tot onze grote vreugde, zo één voor één de wegenkaarten uit de tas van deze gendarme.

Mocht u in Frankrijk een agent tegenkomen, die de weg volledig kwijt is....

Tropentraining

Gisterenavond aten Ada, Siebe en ik een maaltijd, die vrijwel volledig uit de eigen volkstuin afkomstig was: tuinbonen, aardappels, komkommer en sla. Alleen de worstjes hadden we bij de slager vandaan.
Onder een dreigend wolkendek vertrok ik naar de ijsbaan van Leiderdorp, waar we skeelertraining hadden onder leiding van Dick van Goozen en Tjeerd Wierdsma. Het was een warme, broeierige avond, maar gelukkig koel je wel een klein beetje af door de snelheid van het skeeleren.
De training was wederom een combinatie van techniek- en conditietraining, met o.a. 4 keer 2 rondjes voluit met 2 minuten rust tussendoor en een aantal Steigerungen. De balansoefeningen kregen we ook weer voorgeschoteld. En ook al was Dick tevreden over mijn vooruitgang met het laten hangen van het achterste been, er valt nog heel wat te verbeteren.
De bui, die de hele avond in de lucht hing, trok langs Leiderdorp, al vertrouwde ik het niet helemaal, toen wij na de training op het terras een biertje dronken. Het begon ineens hard te waaien. Dat kan een teken zijn, dat er een flinke bui aan komt.
Ik fietste dus snel naar huis, maar gelukkig bleef het droog.
Vanmorgen in het plakkerig warme weer in een paar etappes boodschappen wezen doen, waarna ik om half 11 een blokje van een kilometer of 6 ben wezen lopen door en langs de rand van de Stevenshof.

Het was in het zonnetje een echte tropentraining.

Noordzeeroute

Het Europees kampioenschap voetbal ligt achter ons.

Nu is er weer tijd voor andere leuke dingen. Zoals de Tour de France. Gisteren was er een etappe door een gebied, dat ik redelijk goed ken. Ada en ik hebben 2 keer de Noordzeeroute gefietst naar Boulogne-sur-Mer. De eerste keer in 1999 met onze 4 kinderen, 10 jaar later samen.

Wij wisten dus, dat het slot van de etappe door heuvelachtig terrein zou voeren. Er zitten pittige klimmen tussen, zoals wij al eerder hadden ervaren.
Maar het is er prachtig!

Wat ook prachtig was, was de uitslag van de etappe. Naast etappewinnaar Peter Sagan had ik nog 3 renners uit mijn Tourploeg bij de eerste 20 en scoorde zodoende 94 punten. Mijn hoogste score tot nu toe.
's Avonds kruiste ik de Noordzeeroute in Katwijk, toen we het stand op liepen ter hoogte van "Het Wantveld". We waren maar met zijn vieren voor de strandtraining. De rest van de droogtrainingsgroep van de IJVL was verhinderd door blessures, schoolactiviteiten of het optreden van Sting in de Ziggodome.

Met Jaap de Gorter, Annerieke van der Beek en Andrea Landman liep ik naar "Huis ter Duin" in Noordwijk, waar we een serie oefeningen afwerkte, alvorens we over het op deze prachtige zomeravond opvallend stille strand terugliepen naar Katwijk-Noord, waar we op het terras van "Het Wantveld" samen met Hen van den Haak nog een gezellige afdronk hadden alvorens we de Noordzeeroute weer kruisten.

Tuinbonen en perzikkruid

Wie de kop van dit stukje leest, denkt waarschijnlijk, dat hij of zij in een culinaire rubriek terecht gekomen is. Welnu, ik kan u snel uit de droom halen.
Ada en ik moesten gisterenavond in de volkstuin aan de slag. We fietsten er naar toe, zodat we om een uur of 8 aan de slag konden.

Onderweg zag ik Jos Dohle, die met een bloedvaart over het gladde asfalt van het fietspad skeelerde. Eerlijk gezegd had ik dat ook liever gedaan.
Ada ging in de weer met het zaaien en poten van plantjes. Met haar groene vingers is dat geen enkel probleem. Mijn vingers zijn beduidend minder groen. Aan mij was de taak opgedragen om tuinbonen te plukken. Dat klinkt makkelijker, dan het is. Bonen hebben de goede eigenschap, dat ze stikstof in de grond brengen. Er is dan geen kunstmest nodig voor een snelle groei. Alle planten profiteren hiervan, dus ook planten, die de benaming onkruid hebben meegekregen.
Woekerplanten tieren dus welig tussen de tuinbonen, hetgeen het zoeken naar de tuinbonen niet eenvoudig maakt. Derhalve moest ik behalve tuinbonen plukken ook veel perzikkruid wieden, maar dan wel zo, dat je de wortel ook uit de grond trok.

Voor een emmer tuinbonen was ik zodoende bijna een uur bezig. Daar zowel de dikste bonen vlak boven de grond groeien en plantenwortels veelal laag bij de grond te vinden zijn, moest ik dus al die tijd bukken.

Het diep zitten, essentiëel voor het schaatsen, heb ik dus tegelijkertijd met de rugspieren kunnen trainen.
Daarna mocht ik nog een half uur planten water geven. Telkens moest ik een stukje lopen met een grote gieter met water uit de sloot, dus dat leverde een lichte krachttraining op. Na nog wat utteren met de netten weer goed over de planten te spannen fietsten Ada en ik om 10 uur weer op huis aan.
Ada geniet van het werken in de tuin en ik vond het op deze mooie zomeravond zeker geen straf. Maar ik begrijp nu wel beter, waardoor er zoveel tuinders goede schaatsers zijn!

Triple C

Gisteren won España voor de derde maal op rij een groot kampioenschap. Een unieke trilogie. Waar Spanje economisch in de buurt van de Triple C zit, hebben ze die status bij het voetal nu al: Triple Campeone!
Ik heb gisteren genoten van de voetbalshow van de Spanjaarden en het hoeft geen verbazing te wekken, dat ik voor Spanje was.

Maar met een Spaanse schone in huis is dat niet zo moeilijk.
Waar ik 2 jaar geleden gedroomd had, dat Nederland in de finale zou verliezen van Spanje, bleef nu zo'n droom afwezig.

Nou, dat heb ik geweten. Op mijn werk ben ik met de toto ver in de achterhoede geëindigd, uitgaande van de finale Nederland-Spanje, met Nederland als Europees kampioen.
Bij mijn vrienden had ik ingezet op Duitsland-Engeland als finale. Kansloos. Ik moet mijn hoofd deemoedig buigen voor Joep Kapiteijn, die Spanje-Duitsland als finale had. Zelfs een Feyenoordfan heeft kennelijk meer verstand van voetbal....
De afgang van het Nederlands voetbal kan niet beter geïllustreerd worden.

Maar er gloort hoop. Vannacht heb ik gedroomd, dat Nederland Spanje met 2-1 klopte na eerst achter gekomen te zijn.

Ik weet het, in dromen worden vaak indrukken van de afgelopen dag of dagen verwerkt, maar u weet bij deze al wat mijn inzet zal zijn bij het Wereldkampioenschap voetbal in 2014 in Brazilië.

Maar laat Nederland zich eerst maar plaatsen!

Met zachte hand

Vanmiddag hebben Ada en ik in de volkstuin van Siebe en Ana gewerkt. Siebe moest vanochtend vroeg weg voor een wielerwedstrijd in de omgeving van Lichtenvoorde. Ana is afgelopen dinsdag terug gevlogen naar Bilbao om de maand juli bij haar familie en vrienden in Asturias door te brengen.

Zodoende mochten wij op deze wisselend bewolkte dag de taak op ons nemen om de planten in de kas water te geven, het onkruid te wieden en om te oogsten, wat we niet gezaaid hadden. Om half 3 was ik op de tuin voor het grove werk, terwijl Ada haar groene vingers aan het werk zette.

Om 5 uur zat ik op de fiets naar huis, zodat ik de finish van de eerste etappe van de Tour de France kon zien. Een prachtig slot met een lastige klim in de laatste kilometers, die gewonnen werd door Peter Sagan.

Met nog 4 renners in de Top-20 haalt "Molen- en Merentocht" een behoorlijke score in de Tour de Kans.
Dat is leuk, maar het meest bijzondere was toch een ouderwetse droom. Vannacht droomde ik, dat ik door Ada met zachte hand door het leven geleid werd.

Net zoals ik twee jaar geleden gedroomd had, dat Nederland in de finale van Spanje zou verliezen, valt ook dit keer niets tegen deze droom in te brengen!

Een zachte hand met groene vingers....