Meten is weten

Exact een jaar geleden werden er 6 zonnepanelen op ons dak gelegd. We kunnen dus precies weten, wat het ons heeft opgeleverd. De totaalstand is 1,62 Megawattuur oftewel 1620 Kilowattuur. Daarmee zijn we stroomproducent geworden, want vorig jaar stond de stroommeter op 36.621 kWh en vandaag op 39.329.

Meten is weten, gissen is missen.
Dat geldt ook voor de sportprestaties. Tijdens de fietsvakantie naar Praag hebben Ada en ik 1903,5 kilometer afgelegd met de fiets. Dankzij de kilometerteller konden we de dagelijkse prestaties en de totaalstand keurig meten.

Tijdens de fietsvakantie ben ik 2 kilo afgevallen, van 69 naar 67 kilo. Dankzij de weegschaal kon ik deze gewichtsafname meten. Ik heb er wel wat voor moeten doen.

Met een strandvakantie was me dat beslist niet gelukt.

Vanmorgen liep ik een rondje Papelaan. Daar ik de laatste maand nog geen 10 kilometer onafgebroken gelopen had, wilde ik nu wel eens weten, hoe de vlag erbij hing. Het rondje Papelaan is 10.000 meter, dus een mooi ijkpunt. De gelopen tijd was iets meer dan 51 minuten.
Bij een wedstrijd zou ik hier absoluut niet tevreden mee zijn geweest, maar voor een training in mijn eentje was het zeker niet slecht te noemen. Als stelregel heb ik altijd, dat ik in de training solo 11 kilometer per uur loop, met een trainingsmaat 12 kilometer en in de wedstrijd 13 kilometer. Met de 51 minuten zit ik met 11,8 behoorlijk dicht bij de 12 kilometer per uur. Daarmee is een behoorlijke basis voor het loopseizoen in het najaar gelegd.
Eind september staat de Halve marathon van Katwijk weer op het programma. Met 1900 kilometer fietsen in 23 dagen is de conditie prima in orde, maar er is een verschil tussen conditie en loopconditie. Maar ik heb nog 4 weken om hier wat aan te doen in de hoop, dat ik in Katwijk Edwin van der Sar bij kan houden.

Ook in topvorm zal ik daar een hele kluif aan hebben.

Alternatieve Elbe-Radweg

Na een vrij koele nacht waren we om 6 uur wakker na een diepe slaap. We gingen er om half 7 uit. Het was bewolkt maar droog. Dat kon niet gezegd worden van de buitentent, die zowel van binnen als van buiten nat was. Deze hingen we te drogen over een schommel.
We ontbeten, toen alles op de fiets zat, in de keuken en wilden de camping om 8 uur verlaten. Helaas was de receptie nog niet open, zodat we pas een kwartier later op pad konden.
Het eerste stuk was simpel. Tot Klecancy fietsten we pal langs de Moldau waarbij we de eerste skeeleraar al tegenkwamen. Ze liet haar hond uit. We zagen later skeeleraars achter kinderwagens en hele gezinnen, die samen een tochtje reden zoals wij dat op natuurijs doen.

Bij Klecancy hadden we de eerste afwijking van de route. De lange steile klim lieten we achterwege. We reden door naar Husinec, waar 8 korte haarspeldbochten ons op dezelfde hoogte brachten, namelijk Drasty.

De weg was wat langer, maar wel geleidelijker. We konden gewoon blijven fietsen met bepakking. Vanaf Vodochody daalden we af door het bos. Het slechte wegdek vormde de grootste uitdaging. Langs de Moldau reden we dezelfde weg als zaterdag tot de veerpont bij Luzec in omgekeerde volgorde.
Na 2 eerdere pogingen om koffie te kunnen drinken slaagden we in Nelahovezes bij de Marina, het terras van de watersportvereniging. De koffie was goed. Dat kon niet gezegd worden van de chocolademelk. De slagroom was bedorven.

Terwijl er nieuwe voor me klaargemaakt werd, klonk uit de radio "Biter Sweet Symphony".

Ook het mountainbikeparcours pal langs de Moldau werd weer door ons genomen.

We zagen bij het oversteken van de brug een twintigtal mannen in kayaks oefenen in wildwatervaren in het snelstromende water pal naast de hoofdstroom.
Dezelfde veerman als zaterdag zette ons rond het middaguur over, waarna wij de gewone weg namen vaar Vrbno, waarbij wij het fietsen over gras achterwege lieten.

Via de zonnebloemenvelden bereikten we Horin.


Over de brug reden we Melnik binnen. Het was een redelijk zware klim naar het centrum van dit stadje, waar de Moldau in de Elbe stroomde.



Na een gebakje gegeten te hebben met Milckaffee und Milch, lunchten we bij de kerk, waar we een prachtig uitzicht hadden tot ver in de omtrek. We bleven ruim een half uur om ervan te genieten.











Bij de afdaling merkte ik, dat mijn achterrem groeven maakte in de velg. Vandaar ook het kabaal bij het remmen. Hopelijk zou er in Roudnice een fietsenmaker werkzaam zijn.
Op deze halfbewolkte dag met prima fietsweer hadden we de wind half in de rug. We schoten op het vlakke fietspad dus lekker op. Langs de roeibaan bij Racice kwamen we in Roudnice, waar een politieagent wist te vertellen, waar een fietsenmaker zat.
De achterrem, die schuin was afgesleten tot op het ijzer, werd voor 150 kronen (€ 6,-) vervangen. Dat gaf een veiliger gevoel.
Na een ijsje op een plein trapten we naar de Labe. We zouden over de alternatieve route via Terezin/Theresienstadt gaan.

De weg was niet alleen beter dan de onverharde aan de overzijde, ze was ook veel mooier.

Het leek wel een panorama, waar je in fietste met overal opdoemende heuveltoppen om je heen.

Misschien was dit wel het mooiste stuk van de reis tot nu toe, zeker met alle wolkenluchten erboven.


Afwisselend was het zeker, mede doordat we door dorpjes als Hrobce, Nucnicky en Ceske Kopisty fietsten. Je keek je ogen uit.


In Theresienstadt vonden we geen camping, dus we reden door naar Litomerice, waar we vrijdag al gekampeerd hadden.


Onderweg er naar toe deden we bij Interspar boodschappen. Om half 7 reden we onder een dreigende lucht camping "Slavoj" op. Op hetzelfde veld mochten we de tent opzetten. Dat deden we na 112 kilometer fietsen graag.
Ada kookte de aardappels met sperciebonen en salami. Onder het eten begon het te spetteren met flinke donderklappen op de achtergrond. Het toetje aten we in de keuken.
Nadat we de yoghurt met gekookte pruimen op hadden, kwamen 2 Duitse vrouwen met de zoon van een van hen als verzopen katten de keuken binnen. En ze moesten de tent nog opzetten ook!

Wij verkasten naar het restaurant, waar ik het dagboek bijwerkte en Ada verder las in "Kenau" van Theun de Vries. Je moet je literatuur bijhouden....

Bij het afscheid van Margreet

Onderstaande teksten zijn geschreven om het afscheid van Margreet Buwalda als directrice bij de Katwijkse Bibliotheek luister bij te zetten. De eerste tekst betreft een toespraak, de tweede een favoriet vakantieland met een bijbehorend recept voor een "geïllustreerd kookboek" in een ringband met recepten van de meeste medewerkers van de bibliotheek.



Beste Rein,

Vandaag en morgen wordt bij de bibliotheek afscheid genomen van Margreet. Daarbij zal voor haar veelvuldig de loftrompet worden gestoken. Maar Rein, er zit een keerzijde aan deze medaille: jouw vrije leventje is voorbij.
Waar Margreet deze eeuw al haar aandacht en energie kon verdelen over zo’n 40 medewerkers, daar is de kans levensgroot dat ze, om afkickverschijnselen te voorkomen, thuis op de oude voet verder gaat. Bereid je er maar op voor, dat je de komende tijd om de oren geslagen gaat worden met meerjarenbeleidsplannen, jaarwerkplannen, functioneringsgesprekken met verbeterpunten, certificering, INK-model en niet te vergeten de SWOT-matrix.
Met dat laatste heb je de laatste jaren natuurlijk al de nodige ervaring opgedaan, vooral met de S van Strength. Want alle emancipatie ten spijt werd jij thuis aangewezen als vrijwilliger als er weer eens een sjouwklus was bij de bibliotheek.
Verder zul je thuis vermoedelijk volgens vast stramien te maken krijgen met een zestal overlegvergaderingen per jaar met aan het eind een vast punt, dat steevast op de agenda prijkt: Punten directeur.
Het overleg met de gemeente gaat vervallen en de provincie maakt straks plaats voor de Provence. Daar hebben jullie vanaf september geen tweede huis, maar zal er sprake zijn van “Ons filiaal”, ook wel de reservewoning genoemd.
Het kan natuurlijk helpen als je Margreet gunstig kunt stemmen. Daarvoor hoef je geen zoete broodjes te bakken. Je kunt ze natuurlijk ook gewoon maken met dit streekproduct, waar de Betuwe landelijke faam mee heeft verworven.

Nu we het toch over tuinbouw hebben: hier is mijn bijdrage aan de tuinbon. Ik doe het in natura: een zakje pootaardappels van het ras Frieslander.

Beste Rein, ik kan me goed indenken, dat het je op zeker moment teveel wordt, want als Margreet ergens aan begint, dan doet ze het grondig, goed en gedreven. Mocht het zo ver komen, dan heb ik hier nog iets voor je uit je eigen provincie. Sterker nog, oorspronkelijk komt het uit Dokkum!

Mocht je desondanks alle verbeterplannen aankunnen zonder dit Fryske culturele erfgoed, dan komt het wellicht goed van pas, als jullie de komende strenge winter ingesneeuwd zitten in de Provence terwijl wij in Fryslân de Elfstedentocht schaatsen.


Margreet en Rein, moge het jullie goed gaan!

Bert Breed


Fryslân is de provincie van Nederland, die het beste haar eigen cultuur heeft weten te bewaren. Behalve haar eigen taal is het meest eigene aan het mooie, gevarieerde Fryslân zonder enige twijfel de Alvestêdetocht. Dit wintersportevenement van de buitencategorie wordt helaas slechts vrij weinig gehouden. Het recept om deze 200 kilometer schaatsen, of reedriden zoals ze in Fryslân zeggen, te volbrengen, is een goede tot zeer conditie, een gedegen voorbereiding, een behoorlijke schaatstechniek en bovenal een overdosis doorzettingsvermogen. Dit laatste heb je vooral nodig in “de Hel van het Noorden” met Dokkum als bevrijdend keerpunt.

Fryske Sipelsop

Ingrediënten voor 4 pers.: 600 gr. Uien (Sipels), 60 gr. Boter,1 ltr. Tuinkruidenbouillon, 4 Eieren, Half Turfgerookt Fries worstje, 60 gr. Bloem, Snufje Zeezout, Vers gemalen peper, Nootmuskaat of piment, 2 eetlepels Droge witte wijn, 150 gr. geraspte Friese Nagelkaas, 4 carreetjes Witbrood.
Kook de eieren in 9 minuten hard. Snijd de halve Fryske Woarst in dunne plakjes. Ontdoe de uien van de pel en snipper ze vrij grof. Verhit de boter in een braadpan tot deze 'gleiïg' (glazig) zijn. Voeg nu al roerend de bloem toe en giet scheut voor scheut de tuinkruidenbouillon er bij en de plakjes worst. Breng de soep al stevig roerend aan de kook en laat ze rustig 5 minuten doorkoken. Breng de soep verder op smaak met peper, zout en de nootmuskaat of piment. Als laatste de wijn toevoegen maar wacht tot de temperatuur onder de 70° C. is ander verdampt de alcohol (dat is natuurlijk zonde). Ontdoe de eieren van de schaal en leg in iedere kom een ei en plet deze fijn. Schep de Sipelsop erbij, leg het stukje brood op de soep, strooi de nagelkaas er over en zet het nog 5 min. onder de gril.

Bert Breed

Hradcany en Malá Strana

Na een diepe nachtrust werden we om half 8 wakker van het vrachtverkeer, dat vrij veel kabaal maakte. Vandaag de tweede en laatste wandeletappe in Praha.
Het was bewolkt maar droog, maar wel koeler dan gisteren, hetgeen we niet erg vonden. Na me gedoucht te hebben fietste ik naar de supermarkt een kilometer verderop om broodjes te halen. Diverse buren waren aan het pakken voor het vertrek, het regiment Italiaanse campers bleef staan.
Om een uur of 10 reden we van de camping af om even de naburige campings in de achtertuinen te bekijken, waarna we gingen klimmen om via fietspad 2 weer bij het ons bekende Letnapark te komen. Daar zag Ada een bordje met Hradcanska. We gingen dalen. Dat kon nooit de bedoeling zijn.
We moesten naar Hradcany. We reden terug naar het Letnapark met 1500 kilometer op de telller. Denk nu niet, dat we in één keer goed gereden zijn, want dat waren we niet. Na een afdaling over een voetpad langs een drukke autoweg eindigde het trottoir bij een trap.
We klommen weer omhoog en over een loopbrug kwamen we bij de paleistuinen uit. Hier reden we omheen, waarna we onze fietsen konden stallen bij een politiepost bij de ingang van de Burcht. Veiliger konden ze niet staan!


We wandelden de Burcht van Praag binnen , waarbij we meteen een kijkje namen in de Sint-Vitus-kathedraal, die wel wat weg heeft van de Notre Dame in Parijs..

Deze Gothische kerk heeft prachtige gebrandschilderde ramen en alle bekende katholieke versierselen.













Al fotoschietend baanden we ons een weg over de pleinen van de Burcht, langs het standbeeld van Sint-Joris en de naar hem vernoemde basiliek.


Waar je ook keek, het was mooi!





Door een poort en wat trappen te nemen, kwamen we aan de rand van de paleistuinen. Hier hadden we een prachtig uitzicht over Praag met al zijn rode daken en de Moldau, die er doorheen kronkelde.














We daalden af naar de Malá Strana via de Nerudovastraat. We kwamen langs het Valdstejnska-plein, genoemd naar de meest gevreesde legeraanvoerder uit de bij ons vrij onbekende Dertigjarige Oorlog, Hertog Albrecht von Wallenstein.





Op de trappen van de Sint-Nicolaaskerk, een pronkjuweel uit de Barok met veel marmer en goud, aten we de op onze zwerftocht gekochte kaascroissantjes.


We zwierven verder door deze wijk en kochten wat voor onze lunch.

Via een gebogen straatje kwamen we uit bij het klooster van de Maltezer ridders.



We kuierden verder naar de Kampa, het schilderachtige eiland, dat door de Certovka van Malá Strana was gescheiden.


Vlak ervoor zagen we een enorme graffitimuur, met op het eiland de John Lennonpub.






Op een bank aan de Moldau aten we onder een grauw wolkendek twee pistoletjes met kaas en verorberden we een drinkyoghurt met aardbeiensmaak.


Het zwaarste deel van onze wandeling kon beginnen. We zouden naar Hradcany wandelen en dat betekende een lange klim door het park.

Soms ging het geleidelijk, soms wat sneller.

In de wirwar van paden in dit Zahrada hadden we af en toe een prachtig uitzicht over Praag.
Op een gegeven moment zagen we de trappen naar de kleine Eiffeltoren van Praha op de top van de Petrinheuvel. De entree was 120 kronen per persoon en dan moest je alle treden zelf beklimmen. Daar ik mijn kuiten al aardig begon te voelen van het vele klimmen, leek me dat geen geslaagd plan.

We daalden langs de 1100 meter lange stadsmuur uit 1362 af naar het Strahovklooster.


Hier had je een prachtig uitzicht en een terras, dus ideaal om dit te combineren.

Ada bestelde een cappuccino, waarna de ober mij inschate op een biertje. Ik heb geleerd, dat ik nooit mensen teleur moet stellen....
Terwijl wij op het terras zaten, begon het te regenen, maar onder de parasol zaten we droog. Toen we vertrokken, was het droog.

Via het Loretska-plein daalden we af naar de Burcht, onderweg genietend van de vele fraaie gebouwen en doorkijkjes onderweg.







In de Burcht liepen we nog even naar het beroemde Gouden Straatje, waar de schrijver Franz Kafka gewoond heeft.





We verlieten de drukte om nu zonder dwaalwegen naar de camping terug te rijden.

Onderweg deden we bij Billa inkopen voor het avondeten en het ontbijt, terwijl we vlak voor de camping een ijsje kochten. Met 19 kilometer op de teller stelde ik mijn achterrem nog iets strakker af met het oog op de afdalingen met bepakking.
Onder het koken begon het te regenen, zodat we in de voortent tortellini met broccoli aten. We ruimden alles al zo veel mogelijk op met het oog op de terugreis langs de Elberadweg.
Onze 3 dagen Praag sloten we af met een drankje in het restaurant van Sokol Troja.