Vogelplas

Het kon dus nog. Het was in Nederland de koudste nacht in 27 jaar.

Een laag sneeuw, een onbewolkte hemel en windstil weer: alle ingrediënten voor flinke kou waren aanwezig. Zeer strenge vorst komt in onze contreien niet vaak voor.

Door de sneeuw van gisteren was het aantal plekken, waar je kon schaatsen echter behoorlijk beperkt. Over de half ontdooide Velostrada reed ik naar de Kniplaan, waar ik Wierd Wagenmakers tegenkwam.

Ook Annerieke van der Beek en Hetty ten Oever had ik al gesproken, nog voor ik een meter geschaatst had.

Het was koud, maar doordat het vrijwel windstil was voelde je het gaandeweg de dag warmer worden. De ijsclub "Nut en Vermaak" uit Stompwijk had een aantal banen geveegd, waarvoor mijn hartelijke dank.

Door de berijpte bomen en rietpluimen reed je in een sprookjesachtig mooie omgeving. Ik vermoed, dat er vandaag heel wat Kerstkaarten geschoten zijn.


De eerste rondjes schaatste ik met Richard Dieke en Evert Boekhout. Wim van Huis was er niet bij: hij is op vakantie naar Vietnam. Daar zal hij nog heel wat over horen het komende jaar. Sommige schaatsvrienden, waaronder iemand die dagelijks over natuurijs schrijft, zullen hem dat met liefde onder zijn neus wrijven....



Ik kwam een flinke groep bekenden van de Leidse IJshal tegen, waaronder Arthur van Winsen, Kees Olsthoorn, Mart Moraal, Frank Damen, Ron Kortekaas, Jos Fugers en Paul Verhaar. Met deze groep reden we een viertal ronden op volle snelheid. Er zaten wel aardig wat scheuren in het verder goed glijdende ijs.

Wierd Wagenmakers ging een vijftal ronden van 1,3 km op techniek rijden. Ik volgde in zijn slipstream. Ook rustig rijdend haalden we behoorlijk wat mensen in.


Ik kwam vervolgens met René Strelzyn als metgezel op de iets ruimere baan, die net geveegd was door leden van IJsclub Stompwijk. Zij hadden ook het gedeelte met windwakken afgezet. Het bord "Gevaarlijk ijs" liet aan duidelijkheid niets te wensen over.

Met René schaatste ik anderhalf uur samen op, met een kleine onderbreking voor een eet- en drinkpauze.


Ook kletsten we even bij met Bert Raaphorst, die sfeerfoto's stond te maken op deze gezellig drukke ijsbaan.



Om een uur of half 2 moest René huiswaarts.
Het estafettestokje werd overgenomen door Dick de Bles, die met een ander lid van HVHW zijn rondjes draaide. Het was inmiddels behoorlijk druk geworden. Vermoedelijk reden er meer dan 1000 mensen op het noordelijk deel van de Vogelplas.
Douwe Kinkel kwam ook met zijn dochter Roosmarijn het ijs op. De afgelopen dagen heb ik Douwe bijna vaker gezien dan mijn eigen vrouw.
Ik raakte aan de praat met Max Dohle, de schrijver van "IJsvrij" en andere schaatsboeken en met Herco Lim, die ik altijd tegen kom met leuke evenementen. Ook sprak ik Kobus Turk, die dit jaar is ingeloot voor de Elfstedentocht. Met dit soort temperaturen zou het zo maar eens kunnen. Kobus zat nog te twijfelen, op wat voor schaatsen hij zou gaan. Zijn klapschaatsen zou hij vermoedelijk verruilen voor zijn vaste schaatsen. Ik gaf hoog op van mijn kluunschaatsen.
"Ondanks de vele scheuren ben ik nog niet één keer gevallen", zei ik met volle overtuiging. Dat was de Goden verzoeken en een rondje later kwam hoogmoed voor de val.

Achter Henk Distelvelt rijdend zag ik een van de vele diepe scheuren te laat en pats, daar lag ik op mijn plaat. Gelukkig oefen ik dit bijna wekelijks met kinderschaatsen, dus ik kon zo weer verder.


Na een paar rondjes met Kees Lelieveld en Joris Raven werd ik in mijn nekvel gegrepen door Dick van Beelen en Edwin Minnee, die zijn zoon had meegenomen. Het tempo werd weer wat opgevoerd. Om half 4, toen het weer wat kouder begon te worden, verliet ik hen om naar huis te gaan. Ik liep Frits van Huis tegen het lijf. Rustig reden we nog een paar rondjes uit.

Eén ding is zeker: Wim van Huis krijgt dit jaar een onvergetelijke Sinterklaas....
Ik zal voor de familie Van Huis alvast een openingszin dichten:
Wim zat te smikkelen van de Vietnamese loempia's,
maar miste zo het bikkelen op de Vogelplas helaas.

Thuis gekomen fietste ik nog even door naar de Schenksloot, waar op geschaatst werd. Siebe was tot de Papelaan gereden, Ada en Ana hadden op het stuk tussen de molen en de Maaldrift geschaatst. Hiermee was deze Spaanse schone alweer eerder dan de natuurijsspecialist van de familie Breed.
Maar ja, dan had ik ook maar niet 5 uur blijven plakken op de Vogelplas.