Vroeger maakte ik me erg zenuwachtig, als ik naar de tandarts toe moest. Tegenwoordig ben ik redelijk ontspannen bij Fobie nr. 1 in Nederland. Het geheim achter deze "heldhaftigheid"?
Dat is simpelweg de tandarts. Sinds ik een trainingsmaat als tandarts heb, ben ik veel relaxter, als ik me naar zijn praktijk begeef. Vanaf mijn werk fietste ik naar de Oude Singel in Leiden. Na eerst door de mondhygiëniste rigoreus onder handen genomen te zijn bij het verwijderen van de tandsteen onder het motto "Bikken in een bikkel", ging ik voor de halfjaarlijkse controle naar mijn trainingsmaat Arthur van Winsen. Bij beiden kreeg ik te horen: "Mond wijder open."
Maar voor mijn tandarts beroepshalve een blik in mijn mond wierp, praatten we eerst over schaatsen en skeeleren. Dit nu is vermoedelijk, naast het vakwerk, waardoor ik tegenwoordig behoorlijk ontspannen naar de tandarts ga: ik word op mijn gemak gesteld.
En denk nu niet, dat er nooit iets aan mijn gebit mankeerde. De afgelopen jaren zijn er voldoende herstelwerkzaamheden verricht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten