Utteren op een rustdag

In weerkundig opzicht beleven we een enerverende week. Vergelijk bovenstaande kaart met de maximumtemperaturen van vandaag eens met die van afgelopen woensdag.

Op beide dagen sneuvelden dagrecords. Woensdag was het op veel plaatsen bingo met de hoogste temperaturen, vandaag op een stuk of 5 KNMI-meetpunten met het laagst gemeten maximum. En tussendoor zat vanaf vrijdagavond tot zondagnacht nog een nog nooit eerder in De Bilt gemeten regenbui met een lengte van 29 uur en een kwartier.

In deze temperaturen net boven het vriespunt werd vandaag de City-Pier-City gelopen. Daar ik dit jaar achter het net viste bij het verkrijgen van de startnummers, ging deze halve marathon dit jaar aan mijn beurt voorbij.

Niet dat ik daar rouwig om ben. Met deze temperaturen vrij lang in een startvak moeten staan is niet echt een pretje te noemen. Het lopen in deze temperaturen is weer wel goed te doen. Je loopt jezelf immers warm. Ik heb vaak genoeg in deze temperatuur, en regelmatig zelfs lager, getraind.
Gisteren heb ik 12 km in de stomende regen gelopen, dus mijn portie afzien heb ik dit weekeinde wel gehad. Zodoende had ik vandaag een rustdag ingepland. Deze ging deels op aan huishoudelijke klussen, zoals de wc's schoonmaken, het bed verschonen en oud papier en glas wegbrengen voor recycling. En bij recycling hoort cycling. U weet dus, hoe ik deze grondstoffen heb vervoerd.
's Middags heb ik uiteraard nog even gekeken naar de wereldbekerfinale in Heerenveen, met Bart Swings als verrassende winnaar op de 1500 meter en de mass-start. Hoewel, verrassend? Hij is gewoon een topper!
Tussen de bedrijven door heb ik nog 2 paar schaatsen geslepen en het een en ander geschreven op mijn blog. Een rustdag is dus zo gevuld.
En zo schoot een opmerking uit 1982 me weer te binnen. Wij waren net met zijn achten gearriveerd op een camping in Ootmarsum. Een deel van onze groep was bezig de tenten op te zetten en in te ruimen, een ander deel kookte op wat campinggasjes. Een paar Twentenaren, die in een stacaravan verbleven, wandelden langs ons en zeiden tegen elkaar: "Kijk die jongelui eens gezellig utteren!"
Wij lagen dubbel van het lachen. Sindsdien is "utteren" bij onze vriendengroep een gevleugeld woord geworden. Dus vandaag ging ik vol overgave utteren op een rustdag.