De wedstrijd in de wedstrijd

Als je als modale sporter meestal in de middenmoot bivakkeert, dan is het leuk, als je je krachten met trainingsmaten kunt meten. Voor de topplaatsen kom je niet in aanmerking, en de strijd om de rode lantaarn te ontlopen is ook niet aan de orde.
Het allermooiste is het dan, als je hen op het allerlaatste moment weet te verslaan. Zo herinner ik mij een van de eerste wintertriatlons, waar ik aan meedeed nog heel goed. Leo Beukeboom liep sneller dan mij, hij fietste harder en hij schaatste beter. Appeltje eitje, zou je danken.

Maar in duursporten gelden soms andere wetten. Leo kreeg bij het schaatsen een inzinking en doordat ik wel een vlak schema kon blijven rijden, wist ik hem in de laatste rond te passeren.
En daar de wintertriatlon van de IJVL slechts 1 keer per jaar georganiseerd werd, kon je hier een jaar lang op teren. Dan kan je wel eens een terloopse opmerking ontvallen....
Zo zijn bij de winterbiatlon Jos Fugers, Jaap de Gorter en ik redelijk aan elkaar gewaagd. De ene keer is de ene sneller, de andere keer een ander. Dan ontstaat er een wedstrijd in de wedstrijd. Met de top van het klassement kun je je niet meten, maar de andere twee houd je graag achter je. Dan is je winterbiatlon geslaagd!
Dit jaar was er echter wat ons betreft geen sprake van een wedstrijd in de wedstrijd. Jaap ging als trainer mee met de G-schaatsers. Voor hen was een dag georganiseerd op de Jaap Edenbaan met clinics van Annemarie Thomas en Barbara de Loor.

Jos deed mee met de estafette. Als schaatser van het op de tweede plaats eindigende Cardea-team zette hij met 38.03 een heel scherpe tijd neer. Met lopen zou ik een minuut of 4 op hem gepakt hebben, zodat onze totaaltijd weer dicht bij elkaar zou hebben gelegen. Maar dat is allemaal als.

We zullen nooit weten, wie deze wedstrijd in de wedstrijd zou hebben gewonnen.