Braassemloop

Dit jaar was het met de kledingkeuze niet zo moeilijk. Je gewoon warm aankleden.

Met het schaatsen op natuurijs sprak dat voor zich, maar ook bij de winterbiatlon en bij het hardlopen moest je je warmer aankleden dan gebruikelijk.
Om kwart voor 10 fietsten ik net als op Tweede Paasdag naar restaurant "Cronesteyn", waar Jaap de Gorter al aanwezig was en Hans Boers eraan kwam rijden. Gedrieën reden we naar Roelofarendsveen, waar we ons in de sporthal inschreven voor de 44e Braassemloop. Jaap zou de 10 km doen, Hans en ik de halve marathon. Bij het inschrijven kwamen we Corry Hillebrand van de kantine van de Leidse IJshal tegen, van wie "Bert en Ernie" een kopje koffie kregen.
We wandelden naar de kleedkamers, waar we alles, wat we niet nodig hadden, achterlieten. Daar het de hele ochtend al mistig was en daardoor vrij fris, maakte ik een verkeerde kledingkeuze. In plaats van het GBA-shirt met korte mouwen boven een zweethemd, koos ik voor het IJsstrijd-trainingsjack met Breed-logo's. Daarnaast liet ik mijn wielerpet met zonneklep in de rugzak. Met deze mist had ik dat toch niet nodig.

We hadden niet zo veel tijd meer over.

We stonden hooguit 2 minuten in het startvak, voor het startschot werd gelost door "local hero" Renz Rotteveel, die op het WK allround in Hamar verdienstelijk 6e was geworden.


We waren vrij ver achteraan gestart en nadat we de eerste kilometer hadden gebruikt om in te lopen, begonnen we aan een inhaalrace.

Vooral op het prachtige parcours langs de Braassemmermeer, waar ik vorig jaar 3 dagen op rij op spiegelglad zwart ijs had geschaatst, hopten Bert en Ernie van groepje naar groepje. Op een gegeven moment passeerden we een bord "Gevaarlijk ijs". Naar mijn bescheiden mening lag er helemaal geen ijs!
We lagen bij de eerste drinkpost na 6 km op een schema van 1.42.30. Die drinkpost was zeer welkom. Vrijwel direct na het startschot brak de zon door de mist en de laaghangende bewolking en het werd meteen een stuk warmer op deze dag met weinig wind. Ik kwam er achter, dat ik me te dik aangekleed had. Het enige, wat ik nog kon doen, was de rits zo ver mogelijk naar beneden openen en de mouwen opstropen.
Langs de Wijde Aa haalden we nog diverse individuele lopers en kleine groepjes in, waarna we bij de tweede drinkpost ons vochtverlies wat compenseerden. Over een klinkerweg liepen we naar en door Rijpwetering, waar we "De Vergulde Vos" passeerden.

Bij het schaatsen op de Kaag namen we hier regelmatig een tussenstop, maar daar hadden we nu geen tijd voor. We waren op weg naar de molen langs de Koppoel en vandaar naar Nieuwe Wetering, waar we een parcours als een haarspeldbocht van bijna 3 km liepen over het fietspad langs het dorp heen en langs de HSL terug.
De laatste bocht voor de drinkpost bij Nieuwe Wetering stond Teun de Reede met zijn racefiets te kijken. De speaker in hem kon het niet nalaten om positief commentaar te geven: "Zet hem op Bert. Je bent een klasbak!" Bij de marathon van Leiden, de halve marathon van Katwijk en de 1000 rondjes van Leiden op 15 december hoop ik het te bewijzen.
Wat het bewijzen van de conditie op deze "trainingsloop" betreft: daarmee zit het wel goed. Hans en ik kwamen samen binnen in 1.41.02.

Zo vroeg in het seizoen heb we nog nooit zo'n snelle tijd gelopen. Het gemiddelde lag op ruim 12,5 km per uur. Bij de finish kregen we behalve een flesje water ook een bos rode tulpen, waar we Morena en Ada blij mee konden maken.

Dat we, ondanks het lopen op souplesse, toch vrij diep gegaan waren, bleek achteraf. Hans had eventjes kramp in zijn kuit, ik had de hele middag een beetje last van mijn rechterheup.

Jaap had daar geen last van. Hij lag half liggend in het zonnetje de krant te lezen op het terras van de kantine. In 48.54 had hij de 10 km volbracht, niet zo ver achter Kobus Turk, die in 48.27 eindigde.
Terug bij "Cronesteyn" fietste ik over de Oostvlietweg naar het vorige week "ontdekte" fietspad om via de Vlietlanden en langs de ijsbaan van Voorschoten terug te rijden naar huis, waar ik onder de warme douche het zweer van mijn lijf kon spoelen.