Slaapzakloop

Met het nakende aftreden van Koningin Beatrix en het aantreden van Elfstedencrack Willem-Alexander van Buren als Koning der Nederlanden, schoot een traditioneel onderdeel van de Oranjespelen uit mijn jeugdjaren me weer te binnen: zaklopen. Nu heet het ten onrechte zaklopen, want het was eigenlijk meer zakspringen in een juten aardappelzak, die zo heerlijk kon jeuken aan je blote benen. Want ja, in je kinderjaren had je bij mooi weer een korte broek aan.

Voor vanmorgen stond er een duurloop van 10 km in het trainingsschema voor de marathon van Leiden op het programma. Het was zonnig, maar er stond een harde, koude wind. Ik liep via de Leidse IJshal naar de binnenstad van de Sleutelstad. Tot mijn stomme verbazing was de Leidse gletsjer al helemaal verdwenen. Dat was toch sneller, dan ik had verwacht.
Via de Morspoort liep ik naar Bever, waar ik keek, of er slaapzakken van onze gading waren. We gaan altijd op fietsvakantie, dus de eisen zijn simpel: lichtgewicht, warm en of je ze aan elkaar kon ritsen.

Welnu, er was er een, die aan al deze eisen voldeden, en deze was toevallig nog in de aanbieding ook: 30% korting is snel verdiend. Op een slaapzak van ruim € 200,- per stuk is dit een aardig bedrag. Maar met de donzen slaapzakken, die we nu hebben, doen we ook al een jaar of 30, dus daar tegen afgezet valt zo'n bedrag wel mee.
In 1980 zong Ougenweide er al over:
Ich spielte auf fast jedem Folk-Festival
Ich habe geglaubt, das sei nicht kommerziell
Ich habe so manchen Workshop gemacht
Und viele Nächte im Schlafsack verbracht

Daar ik niet op eigen houtje ga beslissen over zulke aankopen, heb ik de slaapzakken apart laten leggen.

Met de harde wind tegen liep ik weer op huis aan, waar ik het zweet van me afspoelde na deze slaapzakloop.