Na een koude nacht, vooral op klomphoogte, was het voor de start een lastige temperatuur voor de kledingkeuze.
Uiteindelijk koos ik er toch voor om een zweethemd onder mijn loopshirt aan te trekken. Het grote voordeel is, dat je de mouwen letterlijk en figuurlijk makkelijk op kunt stropen.
Om half 11 gingen de 6 afstanden tegelijk van start. De eerste kilometer liepen we gelijk op met Annerieke en Jaap, die bij de brug over de Korte Vliet, geheel volgens de Britse traditie, linksaf bogen. Wij deden dat aan de overzijde van de brug, waar we via Allemansgeest een rondje langs de Korte Vliet liepen alvorens we op de Lammebrug af gingen.
We hadden een heerlijke cadans temidden van de lopers van de halve marathon en de 30 km. Met een klein groepje gingen we op de drinkpost bij het begin van de Vlietlanden af. Bij dit groepje liep de latere winnares bij de vrouwen, Céline Sira-de Voogd.
Wij namen de tijd om even wat te drinken, de rest van de groep liep door. Zo kwamen we als duo tussen twee groepen in te lopen. Op zich geen enkel probleem. We konden prima het marathontempo aanhouden. Het ging zo lekker, dat Hans zich liet ontvallen: "Dit kan ik uren volhouden. Ik zou het jammer vinden, als ik er al zou zijn." Dit citaat zou nooit uit de mond van Jaap de Gorter komen.
Het was druk op het fietspad. Vooral veel wielrenners waren actief. Onder hen was Kees Lelieveld, met wie ik iedere dinsdagavond in de Leidse IJshal schaats.
Even later kreeg Hans te maken met het euvel, waar ik dinsdagavond last van had. Hij moest nodig. Nu zijn er twee methoden om dit probleem op te lossen. De eerste is je handen gebruiken.
Maar als schaatser koos mijn trainingsmaat voor diep zitten. We verlieten het parcours en liepen een stuk bos in. Na de korte rustpauze vervolgden we de 30 km door over de grasstrook parallel aan het fietspad uit te lopen. Zo hadden we een veldloop van een kleine 2 km voor we bij de Vogelplas weer op het uitgezette parcours terug waren. Een kwartaal terug hadden we heel ander weer op de Vogelplas.
Bij de drinkpost namen we een Squeezy-gel, dronken thee en aten een stroopwafel.
Tijdens onze eet- en drinkpauze werden we door een tweetal andere lopers ingehaald. Eentje zagen we niet meer terug, de tweede wisten we op de Oostvlietweg te verschalken. Gelukkig stond de wind heel anders dan gisteren en was ze ook een stuk minder, want anders was de Oostvlietweg veranderd in een lange, winderige weg.
Met de wind in de rug ging het erg lekker. Het was een heerlijke temperatuur om in te lopen. Bij de drinkpost aan het eind van de Vlietlanden werden we nogmaals ingehaald door de man in het rode loopshirt. Pas bij de Lammebrug hadden we hem weer bijgehaald. Bij het tunneltje zag ik Jos van Teijlingen linksaf slaan met zijn fiets. Ik riep hard: "Hoi Jos!"
Dit ontlokte een reactie aan de man in het rode shirt. Hij bleek ook Jos te heten. Jos van de Pavoordt.
Met zijn drieën liepen we naar het clubhuis van LRRC, waar we met 2.27.14 aan het rondje van 3 km begonnen. We konden nog versnellen, zodat we als trio op een gedeelde 24e plaats hand in hand over de finish kwamen in 2.41.46. Een tijd, waar we tevreden over konden zijn. We liggen met deze negatieve split goed op schema voor een marathon onder de 4 uur.
Op het terras zaten Jaap en Annerieke in het zonnetje, na de ruim 16 km in 1.35 te hebben volbracht.
Hans en ik fietsten naar Voorschoten, waar we ieder op huis aan gingen. Zaterdagochtend staat de halve marathon weer op het programma. De marathon is niet voor mietjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten