Vanaf de camping sloegen we linksaf naar de D 417 in de veronderstelling, dat deze weg rustiger zou zijn dan de D 10. Dat bleek een misvatting. Het bleek een zeer drukke weg. Hoe mooi het uitzicht ook was, de eerste afslag, die we tegenkwamen, namen we.
Zo reden we over de op en neer golvende rustiger weg vanaf Zimmerbach via Walbach, Wihr-au-Val en Gunsbach naar Munster. Nee, we waren niet in Deutschland, maar in La France.
Het was een prachtige tocht door het steeds smaller en hoger wordende dal van de Fecht. In Munster fietsten we linea recta naar de Tourist Information, waar we voor € 1,- de routebeschrijving kochten van het Circuit du Narrenstein.
We stalden de fiets vlak bij de kerk en streken neer op een terras voor een café au lait en 2 bolletjes ijs, waarna we naar het beginpunt van de 6,5 km lange wandeling liepen. We begonnen meteen flink te klimmen richting Narrenstein. Zigzaggend liepen we door een bos op een vrij steile wand omhoog. Het uitzicht over Munster werd steeds mooier.
Door een bos klommen we door naar Haslach, met 540 meter het hoogste punt van deze wandeling.
We daalden af tot we in een haarspeldbocht weer flink gingen klimmen over een bospad.
Dwars over een weiland met prachtig uitzicht op de heuvels van meer dan een kilometer hoogte en de dorpjes diep in de dalen, staken we over.
Zo kwamen we uit in Hohrod, tijdens de Eerste Wereldoorlog een belangrijk slagveld.
Vanaf Hohrod daalden we af via bos en weide en tenslotte een beekbedding.
Zo kwamen we via Walsbach en Dubach weer in Munster uit.
We haalden de fietsen op en reden naar Super U, waar Ada boodschappen deed. De terugweg ging stroomafwaarts langs de Fecht, dus op wat klimmen na schoot het lekker op. We namen de D 10. Even voorbij Zimmerbach hadden we het mooiste uitzicht. Het Fechtdal werd al breder, je zag Turckheim en het Rijndal onder je en in de verte zag je het Zwarte Woud veel helderder dan de dag ervoor opdoemen.
Om kwart over 6 waren we met 46 km op de teller, niet gek voor een "rustdag", terug op de camping.
's Avonds wandelden we via de Westpoort het Middeleeuwse centre ville van Turckheim in en wandelden een deel van de wandeling van de Nachtwacht. De kleuren van de huizen waren nu duidelijker zichtbaar.
Via een mooie omweg belandden we op hetzelfde terras. Uit een café schuin tegenover ons klonk "L'ete Indien".
Even later gevolgd door "Aux Champs Elysee".
Om 10 uur kwam de Nachtwacht weer in vol ornaat naar buiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten