Een perfecte omweg

Het was half 9. Ik stond op het punt om naar mijn werk te gaan. De telefoon ging.

Ada aan de lijn: "Is Siebe nog thuis?"
"Nee, hij is een kwartier geleden vertrokken."
"Weet je, of hij de zak met groente heeft meegenomen?"
"Nee, ik zat toen op de wc."
"Wil je even kijken of er in de koelkast een grote plastic zak met groente ligt?"
Dat deed ik. Deze lag er inderdaad. Ada was vergeten om deze uit de koelkast te halen, toen ze vanmorgen vroeg ging zwemmen.
Na enig overleg aan de telefoon bood ik aan om de groente uit onze volkstuin naar mijn schoonouders te brengen.
Via de Velostrada fietste ik naar Voorschoten om na met mijn schoonmoeder gepraat te hebben via de Papelaan naar Wassenaar te fietsen. Ik reed via de duinen, waar ik over een maand de Halve marathon van Katwijk ga lopen.

Het was prachtig weer en de duinen tussen Katwijk en Wassenaar zijn ook prachtig. Dat vond ook mijn ex-collega Cor Schaap, die met zijn hondje een lange wandeling maakte, toen ik hem tegenkwam.
Nee, ik mag niet mopperen, dat ik groente naar mijn schoonouders mocht brengen. Het was een perfecte omweg.