Over een oude spoorbaan was aan de Duitse zijde van de Sauer een fietspad aangelegd. Dat volgden we tot het punt, waar de Sauer in de Moezel uitmondde. In Wasserbillig kochten we wat spullen voor de lunch, die we aan der Mosel nuttigden. De zon was door de wolken gebroken en het was weer bloedheet.
Met een veerpont staken we de Moezel over om na een korte onderbreking in Luxemburg weer door Duitsland te fietsen.
Tot Temmel was het vrij saai, maar daarna veranderde dat. De Mosel Radweg leek veel op het gedeelte, dat we vorig jaar langs de toeristische benedenloop van de Moezel gefietst hadden: wijnvelden tegen de hellingen op, leuke dorpjes en robuuste doch sierlijke kerken boven de brede rivier.
Op een kleine pauze na fietsten we de 27 km van Wasserbillig, dat aan de Duitse kant met de potsierlijke naam Oberbillig is getooid, in één keer door tot de camping tegenover Remich. Hier namen we op het balkon van het restaurant een ijsje. Het spetteren, wat begonnen was bij de bocht bij Pelzem, was opgehouden en het was meteen weer warm. In de verte zagen we een onweersbui hangen.
Nadat ik voor de tweede keer van die dag de schroef in de voorbagagedrager had vastgedraaid, staken we tussen Perl en Apach het Drielandenpunt over. Er stond een mini-Eiffeltoren.
Je merkte aan alles, dat je in Frankrijk was.
We klommen naar Sierck-les-Bains, waar we inkopen deden voor het avondeten.
Daarna gingen we op zoek naar een camping, die we vonden bij Malling. Na 103 km fietsen door 3 landen konden we onze tent op gaan zetten met op de achtergrond de stoomwolken van de kerncentrales langs de Moselle.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten