Colmar

Ada deed nog even een handwas, die ze over een hek te drogen hing en onder een zwaar bewolkte hemel vertrokken we naar Colmar, qua oppervlak een stad vergelijkbaar met Leiden. In het centrum stalden we onze fietsen en wandelden naar het Syndicat d'initiative, waar we een plattegrond van Colmar ophaalden. Daarmee zwierven we door de winkelstraten, die om 10 uur nog rustig waren.
We kochten ansichtkaarten en postzegels, die we bij een bakkerij onder het genot van een café au lait en een warme chocolademelk met taart schreven.
We staken de straat over om een kijkje te nemen in de robuurte Gothische kerk St. Martin.



Zoals een goede katholieke kerk betaamt, waren er heiligenbeelden en gebrandschilderde ramen.


We wandelden door het centrum naar de wijk "Klein Venetië".


Dit is inderdaad het mooiste deel van Colmar. Er varen enkele platbodems, die als een gondel worden voortbewogen, maar de vergelijking met Venetië gaat helemaal mank. Het is eerder piepklein Venetië, maar de schoonheid is er niet minder om.



Dat hadden veel andere toeristen ook ontdekt. Het was inmiddels 12 uur geweest en ook in de winkelstraten was dat te merken.

Vlak bij de fietsen lunchten we.

Via Ingersheim fietsten we terug naar Turckheim. Een heel wat mooiere route dan 's ochtends via Wintzenheim.