Het was na de hitte 's nachts toch zo afgekoeld, dat we 's morgens moesten dauwtrappen. De tent werd afgebroken. De buitentent hingen we te drogen over een voetbaldoel. Onderwijl fietste ik voor de eerste keer de heuvel op naar Kalterherberg om brood te kopen. Bij terugkomst zag ik, dat Küchelscheid in België lag. Duitstalig België, dat wel.
We ontbeten in de schaduw van een boom, waarna we de fietsen oplaadden om voor de tweede keer naar Kalterherberg te fietsen. Aan de andere kant van de beek zagen we een groot informatiebord staan. Het bleek, dat we gisteren veel beter de Vennbahn Radweg hadden kunnen nemen. Deze was aangelegd op het traject van een oude spoorbaan. Als we dit hadden geweten, hadden we ons een paar lastige slingers kunnen besparen. Terwijl wij het traject van de Vennbahn Radweg nota bene een paar keer gekruist hadden!
Na deze ontdekking klommen we naar Kalterherberg. Bij de kerk sloegen we rechtsaf. We volgden dezelfde route als vorig jaar, toen we een dagje Monschau hadden gedaan. Een prachtig deel van de Drei Länder Route. Na een kilometerslange afdaling klommen we langs de Perlenbach omhoog naar de Wildnarzissenwiesen en de Galgenberg.
Door de bossen reden we naar Wahlenscheid, waar we na veel onverharde paden in het Naturschützgebiet 2 km over een drukke weg reden om aansluitend over een stil weggetje met veel Strassenschäden van de Wiesenhardt af te dalen naar de Olef.
Na de brug volgde een lange klim op de Kastendell. Het was inmiddels weer net zo heet als gisteren, met een klein verschil. Er verschenen wolken aan het firmament. We daalden lichtjes af op de Hostertberg en onverhard na de 620 meter hoge Rothsberg.
Op de brede weg naar Hollerath kwamen we onverwachts Landhaus "Eifelsicht" tegen. Dit door 2 Nederlanders opnieuw opgestarte restaurant was pas 2 jaar open. Vanuit het restaurant had je een prachtig uitzicht. De naam Eifelsicht was dus goed gekozen. We zaten aan de schaduwzijde, waar de Milchkaffee en koude melk er wel in gingen, net als de Kirschtorte. En dat voor maar € 6,80!
Op het terras zat een kleurrijk paar. Hij droeg aan iedere vinger een gouden ring en had tattoos van een hofnar op zijn lijf.
Na een afdaling naar Hollerath moesten we over een slingerweg klimmen naar een driesprong, waarbij wij de R9 volgden naar de aan een beek gelegen Oberprether Mühle. Na de Prether Bach kregen we dezelfde zware klim naar Udenbreth als vorig jaar. Op een bank in de schaduw van een oude linde namen we onze lunch.
Een paar fietsers trotseerden net als wij de hitte.
Door Staatsfrost Schleiden klommen we eerst naar 630 meter alvorens we over een heerlijk lopende weg 4 km afdaalden naar Frauenkron. We volgden de Kyll tot Kyllstadt. Onderweg zagen we veel mensen zwemmen in het stuwmeer bij Kronenburg, waar een recreatiegebied als de Vlietlanden was aangelegd. Hoe verleidelijk ook, we reden door.
In Kyllstadt namen we een ijsje en deden bij Rewe boodschappen. Een viertal Nederlandse jongens, die we daar troffen, was op de racefiets op weg naar Venetië.
Wij fietsten richting Prümtal. We kwamen langs Landal Camping Wirfttal. Deze grote camping, met € 37,50 verreweg de duurste van de hele vakantie, had nog een vijftal plekjes voor fietskampeerders. We stonden naast een ouder paar uit Heerenveen, die de Groene Valleien fietsroute hadden gereden.
Na het avondeten werd de lucht steeds donkerder en ik zag een paar bliksemflitsen, maar verder dan wat licht gespetter kwam het niet. Dat was ook niet nodig. Ik had al in het overdekte zwembad gezwommen, dus ik was al schoongespoeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten