Hersteltraining door de Horsten

Om 2 uur had ik afgesproken met Hans Boers om samen te gaan hardlopen. Om kwart voor 2 fietste ik over de Velostrada naar station Voorschoten. Het was bewolkt maar droog, toen we samen naar de Horstlaan liepen. Bij het afdalen en klimmen in de tunnel onder het spoor door voelde ik mijn kuiten. Het zoveelste sein, dat ik vorige week bij de Zevenheuvelenloop dieper was gegaan, dan ik vooraf had gedacht.

Bij een bruggetje in de Horsten rekten we even, voordat we richting Eikenhorst en Seringenberg renden. Het tempo lag gelukkig wat lager dan vorige week, want ik wilde niks forceren. Over 3 weken staan immers de 1000 rondjes van Leiden weer op het programma.

Aan mijn conditie hoef ik verder niet zo veel meer te doen. Gewoon mijn gebruikelijke trainingen afwerken. Met de vorm zit het wel snor.

Het enige, wat ik moet doen, is goed luisteren naar mijn lichaam. Nergens forceren. Zoals ik dat vandaag heerlijk liep bij de hersteltraining door de prachtige Horsten. Vooral de beukenbomen stonden nog aardig in blad, met alle denkbare tinten geel, groen en bruin. Het was dus volop genieten. Hans en ik deden dat al hardlopend dan ook met volle teugen, de vele wandelaars in het prachtige bos deden dat evenzeer. Toch niet gek, zo'n Koninklijk landgoed vlak om de hoek.