Strooien

Bij aankomst bij de Leidse IJshal zag ik een drietal Zwarte Pieten het pand via de voordeur verlaten. De schaatslessen van een viertal ijsverenigingen was op deze wijze luister bijgezet in deze Sinterklaastijd.

Nu hebben Zwarte Pieten de gewoonte om te strooien. Bij het betreden van het ijs zagen we de ijsmeester met een kruiwagen lopen.
"Die gaat zand strooien", grapten wij, maar na zijn dweilbeurt deed hij iets veel beters. Hij haalde met een schep de achtergebleven pepernoten van het ijs, zodat wij veilig konden schaatsen.
Dat kwam goed uit, want doordat ik de hele dag had lopen sjouwen in de bibliotheek van Rijnsburg, voelde de spieren toch wat loom aan. Niet dat het schaatsen sjokken werd, maar de scherpte van 3 weken geleden ontbrak gewoon.
Er reden 3 pelotons van een man of 10 op verschillende snelheid hun rondjes. Daarnaast reed nog een dertigtal andere schaatsers rond op de buitenbaan, alleen of in kleine groepjes. Het was gezellig druk.
Ik liet de snelste groep maar lopen en reed een uur en 10 minuten constant op de tweede of derde plek in het middelste peloton mee, waar Vincent Schenkelaars ruim drie kwartier op kop reed.

Op een gegeven moment werd de koppositie overgenomen door Nico, die meestentijds met de snelle groep meereed. Het tempo ging omhoog, maar ik kon het prima bijhouden. Desondanks liep het technisch wat minder. Op een of andere manier kon ik wat minder druk zetten, vermoedelijk door het vele sjouwen overdag.
Het laatste kwartier gaf ik Hans, een schaatser, die ik van de IJVL ken, nog wat aanwijzingen, zodat hij beter achterop kwam te zitten. Dat laatste deed ik na afloop ook. In de kantine zat ik met Koos Zwaan, Cock van Egmond en Ralph van der Lely aan tafel. We hadden het over allerlei duursporten, zoals de zomer- en wintertriatlons, Kanaalzwemmen en marathons.

Zodoende kwam ook de 1000 rondjes van Leiden ter sprake. Een mooie gelegenheid om de extra kilo(s) van al het overheerlijke strooigoed eraf te schaatsen!