Met Hélèn sprak ik de precieze tijd af, waarop Ada en ik zouden arriveren. We zouden vanaf Leiden reizen met een overstap op Schiphol. Maar dan ken je mijn vrouw niet. Ada vroeg bij thuiskomst of er geen rechtstreekse treinen vanaf Den Haag Centraal gingen. Deze gingen inderdaad, maar wel vroeger. Voor Ada geen probleem, dus om 8 uur zaten we op de fiets naar de Residentie.
Zodoende kwamen we een half uur eerder aan, waarbij ik door het verraste oud-koorlid ontvangen werd met de woorden: "Jij dondersteen!"
Gezeten in de tuin maakten we kennis met Frank en praatten we bij over de jaren na Oktopus. Na de boterkoek en de versgebakken cake vertrokken we naar de scouting. Hier was ik lang geleden geweest in de tijd, dat ik nog op Pedagogische Academie "De la Salle" zat. Als stagiaire ging ik in juni 1975 met de zesde klas van "De Schakel" uit Nieuw-Vennep mee met de afsluitende werkweek.
Het was mijn zwanenzang als aanstormend pedagoochelaar. Twee weken later ging ik onder het mes voor de kaakoperatie en verliet ik "De la Salle", de leukste school, waar ik op gezeten had. Door de dochter van Frank en Hélèn werden we rondgeleid over het prachtige terrein van de scouting.
De binnenkant van het houten gebouw kwam me bekend voor, vooral het kleine kamertje, dat met een trapje was te bereiken. Hier sliepen de leerkrachten. Maar net als de kinderen, die op werkweek gingen, waren onze nachten kort.
Na de rondleiding fietsten we weer terug naar het huis, waar we pompoensoep met stokbrood aten. De tafel was al gedekt in de tuin, maar een korte bui gooide roet in het eten. We verkasten naar binnen.
Na de lunch fietsten we door de prachtige bossen benoorden Apeldoorn naar Gortel toe. Dat ging voor een flink deel over onverharde paden. De Veluwe is behoorlijk glooiend en we reden regelmatig over vals plat. Het was half bewolkt.
Van Gortel trapten we naar Elspeet toe, waarna we over een onverhard pad met grind en over een soort mountainbikepad naar de Kathedraal fietsten.
Nu moet je bij deze kathedraal niet denken aan een grote Gothische kerk. Het betreft 40 bronzen boomstronken, die geplaatst zijn in de basisvorm van de kathedraal van Reims.
Het was een soort kathedraal van de natuur met stevig uit de kluiten gewassen oude bomen als pilaren. De harmonie van de natuur werd nog versterkt door het zonlicht, dat werd gefilterd door het gebladerte in de kronen van de bomen. Verder was het ver van de wegen zeer stil, maar deze dondersteen hoorde regelmatig het gedonder van het onweer in de verte.
Via Hoog Soeren reden we weer op Apeldoorn aan, waar we aan konden schuiven voor de rijst met gemengde groenten en noten. Er was eigengemaakte yoghurt toe.
Na Hélèn en Frank te hebben uitgenodigd voor een tegenbezoek volgde het afscheidsritueel, waarna we zonder verkeerd rijden naar het station reden, waar we vrijwel meteen in konden stappen in de trein naar Den Haag Centraal. De aansluitende sprinter bracht ons naar De Vink, waar we om 11 uur na 64 kilometer fietsen thuis kwamen na een gezellige dag op de Veluwe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten