De geplande middag als supporter bij de Amsterdam City Swim viel in het water, daar het team van mijn dochter zich na een paar afmeldingen teruggetrokken had. Derhalve kon ik vanmiddag gewoon gaan skeeleren op deze zonnige zondagmiddag.
Ik reed naar de Velostrada toe en ging vandaar naar de Horstlaan. Nu moet je met skeeleren altijd heel geconcentreerd rijden, maar op dit gedeelte was het extra opletten. Er lagen aardig wat kleine takjes op het asfalt.
Daar het zeer druk was op het fietspad besloot ik niet af te dalen bij de tunnel op de Horstlaan: deze loopt met een bocht, zodat je niet kunt zien, of en zo ja hoeveel verkeer eraan komt. Gezien de drukte nam ik geen risico. Via de Veurseweg skeelerde ik naar Leidschendam, waar ik over een fietspad van matige kwaliteit weer terug rolde naar de Velostrada.
Over deze fietssnelweg reed ik door tot vlak voor station Mariahoeve, waar ik me omkeerde en terugging richting Leiden. Om de tunnel op de Horstlaan te vermijden nam ik de Nordheyweg om via de Veurseweg weer op de drukke Velostrada te komen. Om een uur of 4 was ik na ruim 25 kilometer skeeleren weer thuis, waar ik de televisie aanzette om naar de Vuelta te kijken.
Het eerste beeld, dat ik te zien kreeg, was dat van het peloton, dat de brug over de Sella bij Ribadesella overstak. Voor ons een zeer herkenbaar beeld.
Het was een schitterend spektakel in een fraai decor. De etappe was gestart in Oviedo en ging naar de Lagos de Covadonga.
De etappe ging door de majestueuze Picos de Europa, een in Nederland vrij onbekend vakantiegebied, dat ik iedereen van harte kan aanbevelen.
De Pool Przemyslav Niemiec, een van de vroege aanvallers, wist nog net uit de greep van een groepje klassementsrenners te blijven. Dat zie ik graag: dat de aanvallers worden beloond voor hun getoonde lef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten