Münsterland

Rond een uur of half 5 moesten Ada en ik naar het toilet. Dat kon helaas niet, want er werd schoongemaakt. We werden doorverwezen naar andere toiletgebouw: "Links, rechts und immer geradeaus."
Nu is het probleem op de camping, dat er veel paden overheen lopen, dus wij liepen in het donker te dolen. Na diverse opgingen vonden we het gebouw. Normaal gesproken had ik allang een boom opgezocht, maar dit keer wilde ik voorkomen, dat andere campinggasten "Scheisse" moesten zeggen, als ze ergens in getrapt waren.
Tijdens onze speurtocht zagen we wel tientallen konijnen op de camping rondhuppelen.

Om kwart voor 7 werden we voor de tweede keer wakker. Ada wilde om 8 uur op de fiets zitten. In alle stilte pakten we de ditmaal minder natte tent in en ontbeten op de bank bij de receptie. Zodra de deur open ging, leverde ik tentnummer 36 in, broodjes en haalde de bestelde en croissants en vertrokken we vanaf de camping naar het fietspad langs de Werse.

Op weg er naar toe zagen we een vogelveer, die stil hing in de lucht. Onvoorstelbaar, het leek wel iets uit een Harry Potterfilm.

Het fietspad, dat we wilden nemen, was "gesperrt". Een bewoner, die daar net stond, vertelde, dat dit het gevolg was van een zeer zware onweersbui, waarvan we krantenfoto's hadden gezien op "Campingplatz Münster".


We moesten het pad aan de andere kant van de Werse nemen. Deze liep pal langs de camping!
Na de R1 gevonden te hebben bij Pleisermühle, reden we Münster binnen. De tocht door het centrum van deze Domstadt ging goed. We kwamen aardig wat hardlopers tegen. Door het ontbreken van een R1-bordje reden we mis. Terug naar het laatste bordje en we zaten weer op de route.
Het was lange tijd immer geradeaus, daar we geen bordjes meer zagen met een fiets en een rode pijl. Ik had net mijn twijfel uitgesproken tegen Ada, toen we er een zagen. Daarna volgden er een paar tot het bord Roxel als aanduiding kwam, naar links én naar rechts!
We zaten verkeerd, maar via Roxel konden we de R1 wel weer oppikken bij Burg Hülshoff. Hetgeen geschiedde.

In het bos erna reden we bijna weer verkeerd. Een richtingbord was door het dichte bladerdek, waarachter het schuilging, vanaf de rijrichting niet te zien. Een attente Duitser, die van de andere kant af kwam, zei: "Nach links!"
Bij Herkentrup kozen we een stukje van de 100 Schlösser Route naar Havixbeck, waar we in het centrum bij een bakker Milchkaffee, Kakao en 2 heerlijke notenkoeken namen.

Daarna volgde een verraderlijk punt. Bij een poort stond de R1 naar links en naar rechts. We kozen voor rechts, maar die ging terug naar Münster terug. Via een tussendoorstraatje fietsten we naar de andere kant. Na een paar kilometer meldde Ada, dat we verkeerd verkeerd zaten. Enkele krachttermen mijnerzijds volgden.

We schenen, ondanks dat we de borden gevolgd hadden, toch weer op de route naar Münster. We konden niets anders doen dan de R1 verlaten en gewoon via de borden naar Billerbeck te fietsen. Over de 145 meter hoge Baumberge reden we op Billerbeck af, waar we besloten om de geplande route te wijzigen. We zouden via Darfeld naar Twente fietsen en in Enschede de trein naar de Randstad nemen. Nu we zo zuidelijk waren uitgekomen, veranderden we ons plan. Winterswijk werd nu ons doel.

Vanaf de Ludgerusdom fietten we via Hamern naar de R1 terug, die we in de buurt van Osterwick terugvonden. Dor de bossen van Schloss Varlar vonden we bij het Ehemaligen Jagdschlösschen een onderkomen van een scoutinggroep. Op een bank voor het houten gebouw lunchten we.
Met een paar inkortingen van de R1, waar Jaap de Gorter tevreden mee zou zijn, reden we via Büren en Almsick naar Stadtlohn. Hier kwamen we langs de camping, die in 2010 geen camping bleek te zijn, maar alleen toegankelijk was voor campers en caravans. Die hebben een chemisch toilet en dan hoef je geen toiletgebouw schoon te houden....
Onder Vreden reden we om af te kicken nog eenmaal over een onverhard, hobbelig bospad van 3 kilometer, waarna we Nederland inreden bij Huppel.

Door de anders mooie Achterhoek trapten we naar Winterswijk. Daar hadden we de trein naar Arnhem en wisten we, dat we weer in Nederland waren: een hangjongere met een vreselijk grote bek wist de sfeer in de coupé flink te verzieken. We waren blij, dat hij in Terborg opdonderde.

In Arnhem stapten we over op de trein naar Den Helder. Ter hoogte van Veenendaal barstte een flinke bui los. Bij mij deedhet dat in Utrecht, want na in de Domstad uitgestapt te zijn, bleken er nauwelijks treinen te rijden. Als we waren blijven zitten tot Amsterdam....
Nu moesten we de trein naar Rotterdam nemen en in Woerden overstappen. We volgden dit advies op en reden mee met de extra trein naar Rotterdam. Veiligheidshalve vroeg ik aan de conductrice, aan welke kant we in Woerden over moesten stappen. Dit met het oog op het keren van de fiets. Met de zware achterkant is het lastig uitstappen met een hoge afstap.
Helaas reed de trein, nadat ik de fiets met veel moeite had weten te keren in de kleine instapruimte, Woerden gewoon voorbij!
In Gouda stopte de extra trein pas. Hier stapten we over op de trein naar Den Haag Centraal. Nauwelijks zaten we in deze andere extra trein, of deze reed weg naar de Residentie, waar we de gewone intercity naar Leiden namen.

Zo waren we om kwart over 7 na ruim 105 kilometer fietsen terug in eigen huis. Het record van 1732 kilometer in 3 weken fietsen werd verpulverd. Het staat nu op 1903,5 kilometer.