Het duurde even voor we aan de slag konden, want de Zamboni kwam zonder gas te zitten en kwam stil te staan op de buitenbaan. De ijsmeester moest even een nieuwe gasfles halen.
Daar waren wij mooi klaar mee. Een Zamboni duw je niet zomaar weg, dus daar we moesten wachten voor we met de brandslangen aan de slag konden. In de tussentijd konden we de stalagmieten op het ijs met een bijl kapotslaan en met een sneeuwschuiver van het ijs af vegen, waarna de dweilmachine een laagje water aan kon brengen voor we konden pauzeren.
Na de pauze ging ik als eerste schaatser van dit seizoen het ijs op, gevolgd door Remco en Kees. Op natuurijs zou ik het niet in mijn hoofd halen om op 2 centimeter ijs te gaan schaatsen, maar hier durfde ik het wel. Het eerste rondje was wat onwennig, maar daarna ging het prima. Alleen op de plek, waar de Zamboni had stilgestaan, was het wat brokkelig. Ondanks dat het ijs verder spiegelglad en keihard was, was ik ietwat voorzichtig met rammen.
Er was nog iemand, die voorzichtig is met rammen. Willem had een huisje gehuurd bij een boer en terwijl hij daar naar toe wandelde, werd hij tot tweemaal toe van achteren aangevallen door een dolgedraaide ram.
Bont en blauw dacht hij nog na over de slogan van kamperen bij de boer.
In zijn geval was het meer "Krak dat is 't".....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten