Nu heb ik dat ooit te lijf gegaan met wattenstaafjes, maar daar werd ik op een gegeven moment echt doof van. Dat ging gelukkig over, maar zoals de Friezen zeggen: "Op oud ijs vriest het licht." Een oude kwaal komt gauw terug.
Heel voorzichtig verwijderde ik de laag oorsmeer met wattenstaafjes.
Bij het linkeroor ging het goed, bij het rechteroor een tikkeltje minder. Ik was aan dat oor wel niet doof, maar zeer hardhorend.
Tegen mijn collega's zei ik: "Vroeger was ik Oostindisch doof...." Om er even later aan toe te voegen: "Nu ben ik het gewoon!"
In de uitlening moest ik zo gaan zitten of staan, dat ik mijn linkeroor naar de klant de richten. Zo kwam ik deze week door en kon onze bibliotheekbezoekers net zo goed helpen als anders.
Nu gebruik ik calendulabalsem om wondjes snel te laten genezen. Zelfs bij koortslippen werkt het prima.
Als bibliothecaris heb ik ook wel eens wat gelezen over de medische historie.
Diverse ontdekkers van geneesmiddelen probeerden hun vindingen uit op zichzelf. Zodoende waagde ik me ook aan een medisch "experiment" en probeerde ik uit, hoe calendula op mijn trommelvlies zou werken.
Het duurde niet lang, of ik voelde de werking al. De oren voelden warm aan en het begon te jeuken, hetgeen vaak een teken, dat de genezing aan de gang is. Aanvankelijk merkte ik niet, dat ik meer hoorde. Op mijn werk had ik mijn oplossing al gevonden, in het verkeer lag dat wat anders. Verkeer, dat van rechts kwam, hoorde ik op de fiets niet aankomen. De oplossing is echter simpel: iets zachter fietsen, zodat je meer tijd hebt om te reageren.
Maar langzaam maar zeker werd het beter. Het is nog niet 100% en het rechteroor suist een beetje, maar het gaat wel allemaal goed komen. Daar zal ik blij mee zijn.
Want uit eigen ervaring kan ik u vertellen, dat Oostindische doofheid een stuk comfortabeler is. In ieder geval voor jezelf....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten