Mij lukte dat niet meer, dus om 6 uur nam ik "Dovemansoren" van Rinus Ferdinandusse ter hand, dat ik in één ruk uitlas, waarna ik dit geschenkboek van de Maand van het spannende boek 2001 door kon geven aan andere Nederlandse kampeerders.
Na het ontbijt met verse croissantjes en meergranenbolletjes maakten we plannen voor vandaag. We volgden de Kirnitzsch stroomopwaarts tot de Lichtenhainer Wasserfall. Door het droge weer van de afgelopen dagen was het een miezerig stroompje.
We liepen het pad omhoog en kwamen zo bij de Hörnelweg uit.
Via een soort haarspeldbochten klommen we omhoog, waarna we via een vlak pad door de weilanden uitkwamen.
Op zulke momenten komt bij mij altijd een Sound of music-gevoel omhoog borrelen.
Over dit weiland wandelden we naar Lichtenhain, waar bij Hotel Berghof een uitnodigend bord stond. We liepen naar het terras. "Nee, we gaan pas om 12 uur open", kregen we als antwoord, maar desalniettemin kregen we koffie en melk geserveerd op het terras met een prachtig uitzicht.
We wandelden verder naar de Panoramaweg, die zijn naam eer aandeed en daalden verder af. Bij een weiland aangekomen stond een stip van de route, maar een pad in het weiland ging naar links en de ander rechtdoor. Wij kozen voor de laatste. Het pad liep verder tot een bos en wij dus ook. Een smaller pad door het bos was nog steeds zonder aanwijzingen.In het bos liepen ook diverse paden.
We kozen nog steeds voor rechtdoor en daalden vrij stel. Het geluid van de tram diep beneden ons was het eerste signaal, dat we goed zaten. Op een pad met een vrij diepe afgrond naast ons daalden we geleidelijk af naar de Lichtenhainer Wasserfälle.
We pakten onze fietsen en reden 500 meter terug om bij Dietrichsgrund flink te klimmen en te dalen op een onverhard pad.
Nu is onverhard klimmen niet fijn, onverhard dalen is dat nog minder. Je moet constant in de remmen knijpen, want als je te hard gaat, kun je wegslippen over de losse stenen als je schielijk moet remmen.
Na een tweetal klimmen en dalen lunchten we met ons meegebrachte brood in een schuilhut, waarna we over de lange Zeughausstrasse door de prachtige bossen naar het gehucht Zeughaus hobbelden.
Na een onverharde weg met haarspeldbochten langs een diepe kloof met aan de andere zijde loodrecht oprijzende rotsen reden we naar de Kirnitzsch toe.
Kilometers kronkelende beek volgden we, heel lichtjes klimmend. Een adembenemend mooie natuur!
Opvallend waren de grote rotsblokken met een soort gele "uitslag". Zwavel?
De Radweg im Nationalpark volgend stuitten we op een gegeven moment op een Tsjechische naam. We zaten zeer dicht bij Tsjechisch grondgebied. Als je er dan nog maar 300 meter vandaan zit, dan ga je natuurlijk de grens over.
Nooit gedacht, dat we zo snel weer voet zouden zetten op Tsjechische bodem.
We reden terug naar Deutschland, waar we 3 kilometer lang klommen naar Hinterhermsdorf. Bij het binnenrijden van dit dorp was het eerste gebouw, dat we tegenkwamen Buchenparkhalle, compleet met een terras. Genietend van een uitzicht, dat ons deed denken aan camping "Rozenhof" in Camerig met Epen onder je en de halfbeboste heuvels erachter, aten we een ijscoupe. Deze was helaas ook door een tweetal wespen opgemerkt. In augustus kun je dit verwachten.
Het voordeel van klimmen is, dat je op een gegeven moment ook weer mag dalen. In ons geval ging dat aan één stuk door naar Bad Schandau. Tot Felsenmühle was het een vrij brede weg, daarna werd het iets vlakker en smaller. Dientengevolge liep de snelheid terug van ruim 35 naar 23 kilometer in het uur.
In Bad Schandau deed Ada de laatste boodschappen, terwijl ik doorreed naar het station. We moesten morgen via Gleis 4 vertrekken. Daar er een lift is, mag dat geen probleem zijn. Op deze wederom warme dag klom ik weer eens de tramrails omhoog. Ada douchte zich als eerste, ik volgde haar goede voorbeeld.
We aten kidneybonen met wortel, tomaat, bosui, paprika en courgette. Een stevige maaltijd na 52 kilometer fietsen in pittig heuvelachtig gebied.
Na het eten ruimden we de tent zo leeg mogelijk. De fietstassen met kleren werden al aan de fiets gehangen. De planning is nog steeds, dat we de trein van 7.15 willen halen in Bad Schandau.
De drie fantastische dagen in het Kirnitzschtal sloten we af met een bezoek aan het terras van de Flösserstube op de camping. Ada nam thee, ik volgde de tip van Hans Boers op: neem een lekker koud biertje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten