"Je bent een wonder!"

Gisterenavond fietste ik om een uur of half 6 op weg naar huis vanaf mijn werk over de Nachtegaallaan. Ter hoogte van het kerkhof dacht is een mobieltje te zien liggen op de weg. Ik remde, keerde me om en inderdaad lag daar op de donkere klinkers een smartphone.

Natuurlijk raapte ik deze op met het idee, om deze bij de rechtmatige eigenaar terug te bezorgen. Laten liggen was geen optie. Als er een auto overheen zou rijden, dan zou de smartphone ter ziele zijn.
Met het mobieltje in mijn jaszak fietste ik naar huis toe, waar mijn zoon middels het ruilen van de simkaart met die van zijn eigen smartphone in het adresboek kwam.
Er stonden diverse namen, maar eentje leek ons de meest praktische: Ma.

En inderdaad. We hadden meteen de moeder aan de lijn. Zoonlief was al fietsend zijn smartphone verloren. Er was met lampen uitgebreid naar gezocht, maar helaas tevergeefs. Een of andere onverlaat had hem meegenomen....
Ze was zeer blij, dat het mobieltje weer terecht was. Al zijn schoolwerk zat erin.
Daar ze vlak bij de Hoofdbibliotheek woonden, sprak ik af om de smartphone vanmorgen  voor 9 uur terug te brengen.
Ik belde aan. Er werd open gedaan en ik werd verwelkomd met de woorden: "Je bent een wonder!"

Nou horen jullie het ook eens van een ander.