Op weg naar mijn werk fietste ik langs diverse boerensloten en ondanks de te hoge temperaturen van de afgelopen maand zag je her en der een vliesje ijs op de sloten liggen.
Na een rondje langs de filialen gereden te hebben in de biebauto fietste ik naar de Ichtuskerk, waar de uitvaartdienst voor Dick van Beelen was.
Terwijl "Avond" van Boudewijn de Groot klonk, werd de kist met het stoffelijk overschot van deze sportman pur sang de behoorlijk volle kerk ingedragen.
Hij had het talent, maar hij heeft er ook heel veel voor gedaan om nog beter te worden. Dat karakter om tot de laatste snik te knokken heeft hij de laatste 2 jaren van zijn leven gebruikt om tegen de kanker, die zijn lichaam sloopte, maar zijn geest niet, aangesproken. Maar het was een ongelijke strijd. Uriah Heep bezong het in "Lady in black": "And destruction lay around me from a fight I could not win".
Je vraagt je dan immers af, of je de juiste keuzes hebt gemaakt in het leven en er zijn ongetwijfeld dingen, waar je spijt van hebt en die je graag terug zou willen draaien.
Waar Dick in ieder geval geen spijt van hoeft te hebben, was de moedige manier, waarop hij met zijn ziekte is omgegaan. Ondanks alle pijn bleef hij positief. Daar heb ik diep respect voor.
In een lange stoet liepen we vanaf de Ichtuskerk naar de begraafplaats. Het verkeer op de drukke Parklaan werd stilgelegd. Een mooie Katwijkse traditie om het respect voor een overledene te tonen.
Bijzonder was, dat op het kerkhof 4 duiven werden gelost. Dick was namelijk ook duivenmelker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten