Een nieuweling bij de "Krasse knarren"

Het is een vreemd schaatsjaar met diverse keren opnieuw beginnen. Eerst een normale seizoenstart, daarna een herstelweek na de marathon van Leiden, waarna ik na de coronabesmetting opnieuw kon beginnen met een flink aangetaste conditie.

Vorige week konden we na de lockdown opnieuw beginnen. Vandaag was dat met een nieuweling, die bij de "Krasse knarren" kwam schaatsen: mijn vrouw!

Samen fietsten we naar de Leidse IJshal, waar Ada op de inrijbaan rustig een uur lang haar rondjes reed, terwijl ik me concentreerde op het bijhouden van het aantal rondjes van de piramide van 25 kilometer.
We reden met 20 man, het gebruikelijke aantal van dit seizoen. Onder hen was Frits van Huis, die er dit seizoen ook voor het eerst bij was. Hij deed het op zijn zachtst gezegd niet onverdienstelijk. In gewoon Nederlands: hij schaatste gewoon goed.
De piramide werd aan het slot wat aangepast. Het blok van 10 en 5 rondjes werd veranderd in 5, 4, 3, 2 rondjes en een slotronde. Bij deze interval ging het tempo flink omhoog.

Na thuis geluncht te hebben ging mijn vrouw naar de volkstuin, terwijl ik op deze wisselvallige en winderige dag 6 kilometer ging hardlopen.

Tijdens deze loop zag ik een grote zilverreiger landen op zoek naar een prooi.

Onderweg liep ik af en toe in de zon, maar ik kreeg ook een klein buitje te verwerken. Maar goed, onder de douche daarna werd ik ook nat.
Aan het eind van de middag bezocht ik mijn zus in het revalidatiecentrum. Terwijl ik binnen zat, kwam er een hagelbui naar beneden. De timing was dus goed te noemen.