Als je de achterflap leest, wordt je meteen al het verhaal ingezogen.
Iedereen, die wel eens een Elfstedentocht gereden heeft, kan je vertellen, dat het rijden van een Tocht der Tochten niet bepaald kinderspel is.
(Klik HIER VOOR LEESBARE TEKST, waarna je deze nog verder kunt vergroten)
Ja, en dan leven er nog schaatsers, die een vijftal Elfstedenkruisjes bij elkaar gereden hebben, waaronder die van 3 februari 1954. Deze editie kreeg een ontknoping een Agatha Christie waardig.
Vanmorgen fietste ik met de wind in de rug naar IJshal De Vliet, waar ik voor de Schaatsschool les gaf aan een vijftal beginners. Ik haakte aan bij de schaatsles van vorige week maandag met de woorden: "Vandaag geef ik les rond het thema kinderspel."
Geheel in de lijn, waarmee ik inmiddels ruim 3 decennia schaatsles aan beginnende kinderen geef, maakten we er een speelse les van. Dat kwam mooi uit, want er waren onder de vijf deelnemers er maar liefst 3, die zouden helpen bij een kinderpartijtje.
We begonnen met 2 rondjes inrijden, waarbij ik op kop begon. De achterste reed naar voren, daarna kwam de dan achterste en zo ging het verder tot iedereen eenmaal geweest was. Vervolgens reden we wat verder uit elkaar en was het een rijdende slalom.
Aansluitend begonnen we aan het blokje sport: fietsen, op de racefiets rijden, skiën en dan met name Langlaufen, slalomskiën en tot slot schansspringen. Dit laatste deden we in drie etappes: eerst tweebenig op het rechte eind, daarna de bocht en tenslotte de sprong. Ook de grootste twijfelaars overwonnen hun angst om te "vliegen".
We sloten het sportblok af met ijshockey en basketbal.
"Valt jullie wat op?", vroeg ik aan de deelnemers.
"Nee!", kreeg ik te horen.
"Bij het uitvoeren van een andere sport let je niet meer op je benen", antwoordde ik: "Je schaatst dan automatisch en dat gaat meestal gewoon goed."
We gingen het bos in, waarbij we om bomen heen moesten rijden, moesten bukken voor takken en over wortels heen moesten stappen. Na 3 rondjes raapten we noten, die op de grond lagen op, waarna we in de boomgaard een rondje appels gingen plukken.
Inmiddels waren we op de boerderij beland, waar we een rondje koeien melkten, twee emmers met een juk weg brachten. Zonder te morsen uiteraard. Daarna goten we de emmers leeg in een karnton, waarna we kaas gingen maken. Naar keuze mocht het links- of rechtsdraaiend gemaakt worden.
De grote ronde kaas werd naar het magazijn gebracht. De eerste ronde rollend, de tweede met de handen op de rug.
We hadden honger gekregen en gingen een boterham met kaas eten. Uiteraard gezeten aan tafel. Aansluitend reden we een rondje met een bolle buik.
We dronken nog een fles melk leeg, waarna we de keukentafel leegruimden. Met een dienblad brachten we het naar de keuken. Helaas reed niet iedereen even stabiel, zodat we met stoffer en blik de scherven van het ijs veegden. Deze deden we in een vuilniszak, die we op de rug naar de afvalcontainer brachten.
U ziet het: schaatsles geven aan kinderen is kinderspel....
Dat gold op de terugweg voor het fietsen tegen de wind in echter niet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten